Norweski zespół przekształcony w 2009 w Skien z kapeli Illusion. Wpierw wybrano nazwę Aspera, po łacinie oznaczającej "kolce". Debiutancki album ukazał się w styczniu 2010 nakładem niemieckiej wytwórni InsideOut Music. Wymyślenie czegoś innowacyjnego w metalu progresywnym tak już wyeksploatowanym było niezwykle ciężkie. Fani podchodzili do płyty z obawami, że natkną się na kolejny oklepan materiał. Przy braku innowacji okazało się jednak, że młodzi muzycy nagrali ciekawy krążek, który z każdym kolejnym przesłuchaniem brzmiał lepiej. Sprzyjał temu fakt, że utwory bardzo dobrze skomponowano i nie dawało się odczywać wprost przejść w stylu Dream Theater czy Cloudscape. Atutem okazały się świetne melodie i przyjemne dla ucha refreny - przy okazji melodyjność połączono z cięższymi riffami i seriami perkusyjnych ostrzałów. Robin Ognedal przyłożył się do solówek gitarowych, tworząc serię różnorodnych popisów. Klawiszowiec Nickolas Main Henriksen pokazał swój talent poprzez kompleksowe zacięcie do tworzenia atmosfery. Wokalista Atle Pettersen posiadał ciekawą mocną barwę głosu, podchodzącą pod Rusella Allena z Symphony X. Tytułowy Ripples z dojrzałą parada umiejętności sekcji rytmicznej, która ryzykancko pokonywała kolejne zakręty rytmów o nieprzeciętnej zmienności. Utwór posiadał wyrazistą strukturę, w której cechy konwencjonalnego punktowania mieszały się z pewną dozą nieprzewidywalności. Najbardziej złożoną kompozycją był niewątpliwe Between Black & White, scalający tajemniczość klimatu, dźwięki fortepianu i mocarnych strun wzmocnionych elektryką. W przestrzeni utworu pojawiły się kaskaderskie przejścia między strefami, totalne spowolnienie rytmu i wejście w klimat koncertu w filharmonii. Najciekawsze natomiast elementy stylu Aspera skupiły się w Traces Inside. Blisko osiem minut muzyki zawierało wiele różnych impulsów muzycznych, tworzących łatwo przyswajalne tematy melodyczne, bardzo dobre występy solowe, liczne zmiany tempa i fontannę nowatorskich rozwiązań. Album wypadł znakomicie, stanowiąc znaczący przystanek dla fanów prog-metalu. Norwegom udało się stworzyć własne forum muzycznych wypowiedzi, naznaczone licznymi autorskimi cechami, w wielu miejscach styczne z oczekiwaniami słuchaczy hołubiących bardziej metalowe dźwięki, ale też zadowalających wyznawców progresywnych koncepcji.
Na początku 2011 zespół wydał oświadczenie o zmianie nazwy na Above Symmetry, powołując się na "nieprzewidziane problemy techniczne". Prawda była taka, że amerykański zespół Aspera z Filadelfii złożył pozew za przywłaszczenie sobie tej nazwy i spór ten Norwegowie. Pod nowym szyldem wydano w kwietniu 2011 ponownie album z nową szatą graficzną, całkowicie nowym kawałkiem Trails Of Clarity, dwoma bonusami w wersjach edit oraz teledyskiem do Traces Inside. Robin Ognedal i Rein Blomquist grali potem w Leprous, a Nickolas Main Henriksen w progresywno-powerowym Oceans Of Time (Faces w 2012), blackmetalowym Antestor (Omen w 2012) i progresywno-rock/metalowym Cesar`s Quest (EP-ka From The Heart w 2018).

Atle Pettersen (ex-Illusion, ex-Supremacy), Robin Ognedal / Rein Blomquist / Joachim Strom Ekelund (cała trójka ex-Illusion), Nickolas Main Henriksen (ex-Illusion, ex-DesDemon)