Amerykański zespół założony w 1983 w Brookfield (Wisconsin). Podczas nagrywania debiutu średnia wiekowa muzyków wynosiła 17 lat. Styl grupy stanowiło połączenie thrashu z rejonu Bay Area z elementami hardcore`u na wzór Nuclear Assault. Ta próba fuzji stylów na debiucie zapewniła grupie pewne uznanie publiczności. Pewne wątpliwości wzbudzać mógł wokal Baumanna, mocno przypominający dzisiejsze rapowanie. Acrophet otwarcie krytykowali amerykańskie społeczeństwo, a w Living In Today wykrzyczeli swoje credo: "Fuck the system that fucks with me". W krótkich utworach słychać było mocną inspirację Slayerem. Trwający ponad 34 minuty album nie męczył, ale też nie pochłaniał, stanowiąc solidną thrashową pigułkę do zażycia raz na jakiś czas. Kawałki nieco zlewały się w jedno, zapomniano nieco o różnorodności i melodii.
Następnie Acrophet koncertowali z Realm, na trasie koncertowej zawitali nawet do Meksyku. Po powrocie weszli do studia w celu nagrania kolejnego krążka. Od pierwszej sekundy [2] słychać było, że poprawiono brzmienie, które stało się selektywne i gęste. Płyta ukazała umiejętności tkwiące w muzykach - silniej odezwały się tu inspiracje kapelami z Bay Area, zwłaszcza Testament z okresu The New Order. Baumann wreszcie nie tylko siłowo krzyczał, ale również śpiewał. Bardziej dopracowane i melodyjniejsze stały się także solówki. Hardcore`owych korzeni panowie zupełnie się jednak nie wyzbyli, gdyż w niespełna minutowej petardzie Dead All Day, Baumann skandował kolejne słowa z prędkością karabinu maszynowego. Tu i ówdzie zmieniały się tempa, w końcu czuć było, że nad tą płytą trochę pracowano. Niestety przeciągające się w nieskończoność próby nagrania materiału na trzecie wydawnictwo spowodowały rozpad kwartetu.
Jason Mooney wpierw założył potem (z dwoma ex-muzykami grupy Morta Skuld) projekt MS2, podrabiający Static-X i Skinlab, a nastepnie wstąpił w szeregi thrashowego Metal Militia (Perpetual State Of Aggression w 2003).