Amerykański kwartet założony w 2008 w Seattle. "Demo 2010" pozwoliło podpisać kontrakt z rodzimą wytwórnią Kreation Records. Ekipa wpisała się w ruch "kaskadyjskiego black metalu", którego liderami byli Agalloch i Wolves In The Throne Room (ale warto też wymienić Alda, Panopticon, Xasthur czy Fell Voices). Styl oparto na powtarzalnych zagrywkach opartych na szerokiej gamie pejzaży dźwiękowych i onirycznej atmosferze. Cztery długie kawałki trwały ponad 52 minut i robiły dobre wrażenie. Sporo było odniesień do post-rocka, ale też właśnie do Wolves In The Throne Room - niedługo po melancholijnej sekcji drone`owej The Muses Thro' Their Bowers eksplodował melodyjnym riffem w towarzystwie blastów, właśnie na wzór Wilków. Rzecz w tym, że niekoniecznie trzeba wyważać otwarte drzwi w black metalu, aby stworzyć udany klimatycznie album i pod tym względem brak oryginalności nie działał na niekorzyść Addaury. Nawet bowiem wykorzystując elementy zapożyczone od innych zespołów, grupa była kreatywna z chwytliwą grą na gitarze i zaskakującym wplątywaniem unikalnych elementów, takich jak okazjonalny żeński wokal Allison Eltrich. Dwie gotary tworzyły specyficzną dla atmosferycznego blacku ścianę, podczas gdy prosta perkusja serwowała mnóstwo blastów. Zespół miał swój niepowtarzalny urok, właściwie nie tworząc niczego wychodzącego poza już ustalone szablony. Warto podkreślić jednocześnie, że płyta "wychodziła z lasu" (myląca okładka) i kierowała ku wielkiemu miastu z jego jasnymi światłami i pokusami, których obietnice szybko brzmiały pusto. W rezultacie teksty i wydźwięk całości podkreślały to co człowiek stracił w swoim egoistycznym dążeniu do materialnego komfortu - więź z przodkami i ich historią (to byli właśnie "starożytni" o których mowa w tytule albumu). Klimat tęsknoty za nimi przekonująco podkreślał szorstki i pełen cierpienia wokal Pattersona. Ta muzyka żyła po prostu własnym życiem.