Holenderski kwartet powstały wiosną 1983 w Amsterdamie. Nazwę zaczerpnięto od szkockiej rasy bydła domowego. Pierwsza trasa po kraju w 1984 pozostała niezauważona, podobnie jak kaseta "Demo 1984" (w składzie był wówczas jeszcze drugi gitarzysta Ed Sprey). Przełomem okazało się nagranie Lonesome Fighter na składankę "The Heavy Touch" w 1985 - był to najlepszy numer tej kompilacji. Wydany latem 1986 debiut wyprodukowali członkowie grupy. Mimo niskiego budżetu, był to porywający heavy/power (The Centaur, When Giants Collide, Heavyweight Warrior), w którym połączenie melodii niektórych kapel NWOBHM z szybkością i potężną gitarą robiło spore wrażenie. To jednak głównie dzięki studiującym w amsterdamskim konserwatorium basiście Carolowi (dyplomowany skrzypek) i perkusiście Slijpenowi zespół zawdzięczał specyficzne epickie podejście do heavy metalu i barbarzyńskim posmaku. Rozmyślnie dobrane archaiczne brzmienie nadało materiałowi specyficznemu klimatu, a prym wiódł mocny głos Edgara Loisa - jego mało zaawansowane opanowanie języka angielskiego nie przesłoniło faktu, iż muzyka była przednia. Wkrótce cała Holandia zatrzęsła się w posadach, gdy na ekranach telewizorów pojawili się hałaśliwi długowłosi faceci. Ciekawostkę stanowił fakt, że w Polsce album wspiął się do pierwszej dwudziestki metalowych krążków.
Nagrywając [2] muzycy Angus mieli nadzieje ja ponowne wkroczenie do czołowej ligi zachodnioeuropejskiego metalu. Porzucono w dużej mierze elementy US Power i nastawiono się na klasyczny heavy w duchu grania niemieckiego. Gdzieniegdzie pojawiły się jeszcze ostrzejsze motywy (Moving Fast, Money Satisfies, Black Despair). Największe wrażenie robiły: kroczący hymn Warrior Of The World oraz mroczny 2086. Potknięciem był Freedom Fighter z nienaturalnie brzmiącym rytmem perkusyjnym w refrenie. Płytę cechowała lepsza produkcja, a Lois zdecydował się śpiewać w manierze Dio. Na tym niezłym wydawnictwie zabrakło przee wszystkim epickiej atmosfery i barbarzyńskiego obłędu z pierwszego albumu. Nazbyt wygładzone brzmienie niezbyt pasowało do Angus, choć jako całość krążek sie bronił. Magazyn "Melody Maker" wyróżnił krążek jako dzieło roku. W tym samym jednak 1987 Ettema i Slijpen wpadli na dość niepokojący pomysł przerobienia Papa Don`t Preach Madonny pod tytułem Papa Don`t Freak (When Mama Sleeps With Another Man) i przekonali do tego przedsięwzięcia pozostałą dwójkę. Okładka singla przedstawiała członków kapeli przebranych za dziwki na tle czerwonych świateł amsterdamskich burdeli. W wyniku tego niesmacznego pomysłu Angus nazwano nawet liderem "sex-metalu", ale w 1988 doszło do kłótni między Slijpenem a szefostwem wytwórni Megaton Records. W wyniku kłótni personalnych Angus ostatecznie rozpadł się, a Bert Ettema dołączył po kilku latach do prog/thrashowego Altered Moves Two.
W 2000 wydano zremasterowane oba albumy wydano na jednym CD (pomijając balladę I`m A Fool With Love). [3] zawierał demówki i nagrania niepublikowane. Edgar Lois zmarł w październiku 2019 w wieku 64 lat.

Bert Ettema (ex-Justice)