Fiński zespół powstały w 2004 w Tampere. Zadebiutował trzyutworową demówką "Visions Of Inner Light And Deeper Thoughts" w 2007. W rok później do ekipy dołączył wokalista Simo Silvan, mający za sobą lekcje klasycznego śpiewu. Nazwa grupy oznaczała imię jednego z archaniołów odpowiadających za balans i harmonię. Na pełnoprawnej płycie zawarto serię opowieści tworzących jeden wspólny koncept. Tematykę tekstów zainspirowała twórczość literacka R.A. Salvatore z Trylogią Mrocznego Elfa na czele - kolejne kawałki opowiadały o człowieku nagle tracącym wiarę w swoją dotychczasową filozofię życia i rozpoczynającego podróż mającą na celu odnaleźć jego własną krainę obiecaną i wewnętrzną harmonię. Muzycznie Athriel serwował mieszankę stylów Symphony X, Adagio, Vindictiv i Malmsteena. Tą ideę dobrze obrazował Devil`s Lullaby, z wieloma nawiązaniami do Yngwiego z okresu Fire & Ice - technicznie bez zarzutu, ale mało oryginalnie pod względem melodii. Mirror Games także nie kusił się o oryginalność, ale świetnie wypadły specyficznie aranżowane chóry, dodające kompozycji odpowiednio mrocznego klimatu. Z kolei Guardian przywodził z początku na myśl lochy epoki średniowiecza, dalej jednak przeistaczając się w spokojniejszy numer na wzór powermetalowej ballady. Nieco ponad 2-minutowy Repression emanował atmosferą dawnej muzyki dworskiej, co mogło sięspodobać miłośnikom Blind Guardian, a Haven Of Grace kontynuował sielski nastrój, łagodzony głosem Silvana. Szybszy Dark Divided Minds podchodził pod powermetalowe galopady, z kolei w progresywnym instrumentalu The Deliverance umiejętnie dodano nawiązania neoklasyczne i ozdobiono je elementami ilustracyjnymi. Controversial Euphoria wyróżniał się ciężkością gitar, a inspiracji należało się doszukiwac tym razem w dokonaniach Dream Theater z czasów Awake albo z twórczością szwajcarskiego Silent Memorial. Poprawnemu Light Divine zabrakło czegoś zapamiętywalnego, mieszane odczucia towarzyszyły także Promised Land, w którym niezbyt zgrabnie połączono prog-metal z powerem. W zamykającym album Chains Of The Past nie dopracowano do końca partii wokalnych, a fanom grania neoklasycznego zaproponowano wstawkę nasuwającą skojarzenia ze stylem Joe Stumpa. Anthriel zamilkli na wiele lat, by powrócić po długiej przerwie ze świeżym krążkiem i nową sekcją rytmiczną.

Jari Kuokkanen (Teräsbetoni)