Amerykański kwintet założony w 1986 w Tucson (Arizona) jako Heresy. Zapatrzeni głównie w dokonania Testament i Exodus, młodzi muzycy przystapili do próby stworzenia własnej wersji thrashu. Mogła ona nasuwać skojarzenia z dokonaniami Holy Terror, Forbidden i Vio-lence - z tymi pierwszymi łączyła Atrophy podjęta próba skomplikowania aranżacji, z drugimi - spora przebojowość kompozycji, a z trzecimi - zadziorny wokal Zimmermana. W 1987 kapela wypuściła demówkę "Chemical Dependency", a w rok później "Advanced Promo" - obie zwróciły uwagę agentów wytwórni Roadrunner Records, a jej szefowie podpisali z formacją kontrakt w czerwcu 1988. Debiutancki album zawierał większość kawałków z pierwszej taśmy. Muzyka stanowiła powierzchownie wypadkową speedmetalowego zacięcia z typowym thrashem środka, ale temu graniu daleko było od zwykłego pędzenia do przodu. Krążek zdominowały szybkie kawałki o połamanej strukturze rytmicznej i zmiennych tempach (Matter Of Attitude, Socialized In Hate, Product Of The Past), starających się ciekawie połączyć lekkość Megadeth z energią wczesnego Testament. Znakomite wrażenie pozostawiała pełna furii, galopad i soczystych solówek gra duetu Lykins-Skowron (Killing Machine, Preacher Preacher). Jedynym utrzymanym w średnim tempie utworem był Product Of The Past. Płyta słusznie otrzymała wspaniałe recenzje, a media chwaliły Atrophy za inteligentne teksty utworów, dotykające spraw społecznych i ekologicznych.
Wobec ogromnego potencjału zespołu, na nagranie [2] wytwórnia przeznaczyła znacznie większy budżet. Powstał album dojrzalszy i bardziej zróżnicowany, ale nieco łagodniejszy. Choć nadal podstawę stylu stanowiły mięsiste riffy, muzyka nabrała większej melodyjności i stała się bardziej strawna dla mniej wymagającego thrash-maniaka. Pojawiło się też więcej chóralnie skandowanych refrenów zamiast bezpośrednich nawiązań do Testament (Too Late For Change, Forgotten But Not Gone).
Album doczekał się należytej promocji, a grupa koncertowała po USA i Europie u boku Sacred Reich i Coroner. Po jej zakończeniu, Lykins opuścił Atrophy i wstąpił do szkoły medycznej. Pozostali muzycy walczyli o muzyczny byt i udało im się nawet doprowadzić do wstępnych prób nagrań na trzecie wydawnictwo. Jednak w tym momencie wytwórnia Roadrunner straciła wiarę w kapelę, gdyż Lykins był wcześniej nie tylko jej filarem, ale i głównym kompozytorem. Na początku 1992 Atrophy przestało istnieć. Chris Lykins został chirurgiem plastycznym, James Gulotta poświęcił się branży budowlanej, a Rick Skowron został inżynierem lotnictwa i rajdowcem motocyklowym. Skowron, Gulotta i Kelly wksrzesili Atrophy w 1999 i zagrali kilka koncertów na terenie Arizony. Przy braku zainteresowania ze strony Zimmermana i Lykinsa, trio zmieniło nazwę na Head Circus. Pod tym szyldem jednak nigdy nie wydali żadnej płyty. Wprawdzie Atrophy do thrashowej czołówki nigdy się nie zaliczali, jednak na dwóch albumach zaoferowali coś więcej, aniżeli mało odkrywczy prący do przodu thrash. Mało który zespół dbał tak o niebanalne rozwiązania aranżacyjne, efektowne melodie, wspaniałe solówki, chwytliwe riffy i inteligentne teksty, W listopadzie 2006 obie płyty ukazały się w digipackach, zremasterowane i wzbogacone o nagrania bonusowe oraz wersje video.
Tim Kelly bębnił później w thrashowym Scars Of Atrophy (EP-ka Nations Divide w 2022). W 2024 Atrophy powróciło z nowym albumem, ale właściwie był to tylko solowy projekt Briana Zimmermana.