Niemiecka grupa założona w 2010 w Gelsenkirchen. Zadebiutowała w 2012 demówką "Attic", następnie umieściła utwór Satan's Bride na splicie 2012 obok nagrania kapeli Walpurgis Night. Pierwszy album okrzyknięto "najlepszą płytą jaką Mercyful Fate nigdy nie nagrało". Faktycznie, wszystko przypominała duńską legendę - od okładki poczynając, poprzez tytuły kompozycji, styl, klimat, melodie i wokal. Świetne aranżacje spychały na daleki plan brak oryginalności - nie o nią tutaj chodziło. Attic byli po prostu wyśmienitymi świadomymi epigonami Kinga Diamonda i jego spuścizny - wydawało się, że lepszymi od In Solitude. Do tego wszystkiego dobrano kapitalne brzmienie, zahaczające o surowość NWOBHM, urzekające atmosferą tajemnicy i wciskające w glebę mocą dwóch idelanie ze sobą współpracującą gitar. Meister Cagliostro atakował bezlitośnie swoim falsetem, wyśpiewując teksty o sekretnych zgromadzeniach (Join The Coven, In The Chapel, The Invocation), zapomnianych cmentarzach (Funeral In The Woods) i tajemniczych zjawiskach (Ghost Of The Orphanage, niezwykle przebojowy The Headless Horseman). Zespół milczał przez dłuższy czas, wydając drugą płytą dopiero po 5 latach.
Warto jednak było czekać - album co najmniej dorównywał poprzednikowi, a w wielu aspektach go przewyższał. Historie odpowiedziane w tekstach składały się na kolejne epizody, mogące spokojnie posłużyć fabuła dobrej książki. Kompozycje potrafiły zaskoczyć swoim kierunkiem czy rozwiązaniem instrumentalnym, nawet przy ciągłych skojarzeniach z Mercyful Fate. Mocno je podtrzymywała maniera wokalna Cagliostro - charyzmatyczny potężny falset przeplatany z niskimi okultystycznymi zaśpiewami. Facet brzmiał dokładnie tak jak współczesna wersja Kinga Diamonda. Mastering zgrabnie spiął wszystko ze sobą, w dodatku samo brzmienie poszczególnych instrumentów razem ze śpiewem zostało ubrane w klasyczne heavymetalowe nuty. Całość była niezwykle równa, choć można by wyróżnić Penalized, There Is No God, Born From Sin, Die Engelmacherin i Dark Hosanna. Pomimo tradycyjnej formy, Szwedzi kreatywnie ją poszerzyli i stworzyli w niej nowe aspekty.
Roman Bittner bębnił w thrash/blackowym Erazor (2 płyty Erazor w 2010 i Dust Monuments w 2015).

Tim Katteluhn (ex-Erazor), Christoph Erdmann (Warhammer)