Włoska grupa powstała w 2003 w San Benedetto del Tronto. Zadebiutowała w 2005 trzyutworową demówką "Satanic Commando", na którą trafił m.in. cover Motörhead Heart Of Stone. To pozwoliło na podpisanie kontraktu z brazylijską wytwórnią Dies Irae Records i wydanie pierwszego albumu. Orbitował on wokół speed metalu i na myśl o razu przychodziły takie kanadyjskie kapele jak Exciter czy Razor z jednej oraz niemieckie (Destruction i Iron Angel) z drugiej. Wszystko miało klimat niczym filmu drogi, ale o charakterze pustynnej apokalipsy rodem z "Mad Maxa". W 2007 projekt rozrósł się do kwartetu, a ekipa przeszła do firmy fonograficznej High Roller Records. Na [2] pojawiły się wątki Venom, Tank, Bulldozer i oczywiście Motörhead - zresztą wokalnie Necrovomiterror składał totalny hołd Lemmy`emu niemal w każym kawałku. To było granie proste, ale pełne piekielnej smoły i tekstów składających z przymrużeniem oka hołd Szatanowi. Po przejściu do niemieckiej wytwórni Iron Bonehead Productions ukazał się koncertowy [4], na który złożyły się zaledwie dwie kompozycje: Italian Steel i kolejna przeróbka Motörhead Bomber. Na [5] powędrował z kolei m.in. cover Metal Brigade Strana Officina. W końcu po kilkuletniej przerwie i wymianie perkusisty Baphomet`s Blood uderzyli świetnym [6]. Tu pierwotny chuligański speed metal atakował z pełną mocą. Intensywne granie poparto w dodatku znakomitą produkcją. Utwory poprzedzały klimatyczne inwokacje i wstawki z filmów, a pierwszy riff z Command Of The Inverted Cross to czysty Slayer. Później kawałek przeistaczał się w fenomenalny mix Venom i Motörhead. To było granie autentyczne i płynące z metalowego serca, brak własnego stylu nie miał w tym wypadku żadnego znaczenia. Nie było wolniejszych kawałków czy ballad, a jedynie bezkompromisowa jazda przy grzmotach diabelskich bębnów.
Necrovomiterror udzielał się także w thrashowym Hatred (z Trosomaranusem; EP-ka Wind Of Annihilation z 2009 i Burning Wrath w 2012), grał na perkusji w heavymetalowym Whisky & Pain (EP-ka Rock And Roll Dynamite w 2013). Walił także w bębny w black/deathowym Blasphemophagher, w którym darł się i grał na basie także Rinaldo Raccichini (Nuclear Empire Of Apocalypse w 2008, For Chaos Obscurity And Desolation w 2010 oraz The Third Command Of The Absolute Chaos w 2011).

Stefano Rutolini (ex-Spirale)