Amerykańska grupa z Los Angeles powstała w grudniu 1980. Na żywo przedstawiła się słuchaczom w maju 1981, koncertując z Dante Fox (później przekształconym w Great White). Kwartet wkrótce został jednym z pierwszych zespołów, które podpisały kontrakt z dopiero rozwijającą się wytwórnią Metal Blade. Formacja zadebiutowała utworem Live For The Whip na składance "Metal Massacre" w 1982. Później powtórzyła ten sukces umieszczając w 1983 Riding In Thunder na "Metal Massacre 3" - ten kawałek zresztą później przearanżowano i wrzucono na [2]. Pod względem muzycznym ekipa stanowiła wierną kopię dokonań Motörhead i Warlock. W tamtym okresie w zasadzie zresztą skupiono się bardziej na sadomasochistycznym wyglądzie liderki Betsy Weiss (ur. 1 sierpnia 1957), aniżeli samej muzyce. Weiss wybrała bowiem kontrowersyjny image ogarnięty obsesją skórzanych ubranek, pejczy i łańcuchów. Wiążący się z tym minus powodował w sposób nieunikniony, że wizualne aspekty występów na żywo przesłoniły muzykę (m.in. wiązanie na scenie, traktowanie mężczyzn niczym niewolników). Nie minęło wiele czasu, a Bitch stał się obiektem ataków ze strony Parents Music Resource Center podczas telewizyjnych dyskusji. Zespół wydawał się niczym nie przejmować, koncertując z W.A.S.P., Slayer i Armored Saint. Stylistycznie był to niezwykle prosty heavy metal w średnich tempach i z krzykliwym wokalem liderki. W tytułowym Be My Slave pobrzmiewały echa Kiss, a skandowany refren był powtarzany przez rozentuzjazmowaną publiczność na koncertach Bitch. Album był produktem swoich czasów, oferując słuchaczowi niewybredne numery w rodzaju Leatherbound czy Heavy Metal Breakdown. Nie zabrakło również obowiązkowej ballady, tutaj w postaci Save You From The World.
Wkrótce przyszły jednak problemy z managementem, na wskutek których [3] ukazał się dopiero w 1987. Cieszył się on większym powodzeniem niż wydawnictwa wcześniejsze - ekipa poczuła się tak pewnie, że jawnie ze sceny dziękowała PMRC za "promocję". Ekipa nadal tworzyła uliczny tradycyjny amerykański heavy, podczas gdy Betsy śpiewała niczym połaczenie punkówy i Pat Benatar. Galopujące riffy ponownie obdarzono pewną punkową nutą, a w tekstach sadomasochizm zastapiła komercyjna akceptaca. Najwyraźniej zespół uznał, że przesadny wizerunek dominatrix przyćmiewać samą muzykę i w ten sposób Me And The Boys oraz Skull Crusher zahaczały nawet o speed metal. W końcu nagrano także cover Eltona Johna The Bitch Is Back, który stał się znakiem rozpoznawczym zespołu (szalona solówka na saksofonie). Wszystko było nieco tandetne i ocierające się o banał. W 1987 Weiss zaśpiewała gościnnie w coverze Don`t Touch Me There The Tubes na EP-ce Terror Rising Lizzy Borden.
W 1988 ze względów komercyjnych zmieniono nazwę zespołu na Betsy. Na [4] elementy seksu drastycznie złagodzono, a głos Weiss stracił dawną zadziorność i zaczął przypominać manierę Ann Wilson z grupy Heart (histerycznie odśpiewany Stand Up For Rock). Najgorsze jednak, że porzucono granie metalu na rzecz melodyjnego rocka - w rezultacie te nastawione na komercję numery kompletnie pozbawiono mocy dawnych dokonań. Numery typu You Want It, You Got It lub You`ll Never Get Out to takie niby hard rockowe kawałki, wpisujące się w historię wielu innych kapel z Los Angeles połowy lat 80-tych. Kiedy kariera solowa Weiss nie wypaliła, Bitch wrócili do dawnej nazwy. Zamiast jednak nowego materiału, [5] stanowił właściwie składankę nie wydanych numerów z poprzednich sesji nagraniowych plus Walls Of Love przeznaczony na nowy projekt Bet-Z, który nigdy nie ujrzał światła dziennego. Okładka EP-ki przedstawiająca kamień nagrobny była w pełni adekwatna do kariery Bitch, która w tym momencie się zakończyła.
Ron Cordy próbował jeszcze sił w War Party, grupie Jay`a Reynoldsa (ex-Malice). Robby Settles zmarł 26 maja 2010 na białaczkę w wieku 53 lat. Betsy Weiss w październiku 2008 dołączyła do Witch, a w 2013 zaśpiewała gościnnie w utworze Rage And Retribution Anger As Art. Bitch koncertowali okazjonalnie w przyszłości, a najlepszym występem na żywo był ten z festiwalu "Bang Your Head" w 2003.

David Carruth (ex-Bad Axe), Ron Cordy (ex-Overkill L.A.)