Grecka grupa założona w Atenach w 2012. Na pierwszym albumie przedstawiła żywiołowo odegrany pod Marauder w bardziej epickiej odmianie z zagrywkami thrashowymi i doomowymi (Ancestor Of The Ancient Gods), jak również tekstami orbitującymi między okultyzmem i Wikingami. Rzetelnie odegrany metal, bez eksperymentów i ballad, a do najlepszych momentów należały Hour Of The Dragon i Horns Of War. Niezły wokal, porządne gitary i łomocząca perkusja nadała płycie odpowiedniego bojowego klimatu. Po blisko siedmiu latach milczenia (muzycy skupili sięna projekcie Mahakala), ekipa powróciła z nowym, zaledwie ponad 35-minutowym materiałem. [3] to znów metal epicki z konkretnymi odniesieniami do power z umocowaniem w europejskim rozumieniu gatunku. Zwiewny Lair Of The Wolf z chwytliwym refrenem odegrano w manierze najlepszej helleńskiej szkoły. Melodyjny heavy/power w rycerskiej odmianie dominował w surowszym Beneath The Mountains Of Madness, pełnym posępnych riffów budujących ponury klimat. Malediction Of The Dead rozpoczynał się dosyć ciężko i twardo w manierze Manilla Road, potem jednak grupa grała znacznie lżej, prezentując niestety przeciętną melodię. Za to God Of War był bardzo dobry, czerpiąc z najlepszych wzorów rycerskiego grania greckiego od Elwing poprzed Crosswind aż po Wardrum. W rozpoczynającym się akustycznym intro Beware The Deep wrzucono spokojną epicką narrację, poprzedzającą łagodniejszy heroiczny refren. W podobnie rozważny sposób rozegrano The Betrayal Of The King z pędzącą partią instrumentalną i popisowymi zagrywkami gitarzystów, co kontrastowało z cześcią pierwszą - melancholijną i uroczystą. Całości nadano klasyczny rozpoznawalny grecki styl: lekko surowy, z mocnym basem, syczącą blachami perkusją i niezbyt ciężkimi gitarami.
Dyskografię uzupełniały cztery numery ze splitu z Dexter Ward z kwietnia 2015: Protector Of The Dead, Fire Up The Night, Israfel oraz nowa wersja Horns Of War.