Mało znany amerykański zespół powstały w 1989 w Cincinnati. Nagrał zaledwie jedną płytę i to kosztem własnym - po latach można uznać ją za rewelację (pomimo nietrafionego tytułu krążka). Na 40 minut materiału złożyło się tylko pięć kompozycji idących w ślady Psychotic Waltz i Fates Warning okresu No Exit. Była to ezoteryczna ekstraklasa prog-metalu, z aranżacyjnym eksperymentem i zaskakująco wysokim poziomem technicznym. Muzycy zdecydowali się dołożyć wszelkich starań by powstała muzyka naznaczona senno-mistycznym klimatem. Porzucono tradycyjnie rozumiane struktury pzy tworzeniu utworów, solówkom zdecydowano się nadać specyfikę bliską jazzowym, a basista Jake Bolduc bardzo często grał niesynchronicznie do partii gitar. Był to metal tak awangardowy, że często wykraczał poza ramy definicji "progresywnego". Wokalista Bruce Arnold lubił wysokie tonacje, ale ten głos był bardziej surowy w porównaniu do choćby Johna Archa. W dodatku frontman świadomie wchodził w konflikty z liniami gitarowo-basowymi - w rezultacie powstał ten enigmatyczny labirynt dźwięków. Przy pierwszym odsłuchu, słuchacz natrafiał na pole minowe, ale wszystko miało tu swoje miejsce - nawet dźwięki użyte naprzemiennie w formie kontrastu. Co zabawne, nietrudno było znaleźć solidne melodie - to nie było samomasturbowanie instrumenów jak na niektórych płytach Dream Theater (sztuka dla sztuki). Wysublimowany Status: Oligarchy otwierał wszystko i wydawał się najłatwiej pojmowalny z całej płyty - głównie dzięki dość chwytliwemu refrenowi. Najbardziej ambitny ponad 12-minutowy Helm`s Deep otwierał z każdym razem nowe dźwiękowe podwoje, a wzbogacono go o akustyczną solówkę pod koniec. Warto również wspomnieć dość długi perkusyjny popis w Night Of The Jackal. Pozostałe dwa numery: Vs. oraz Where`s Your Messiah Now - kapitalnie wpisywały się w ten krajobraz prog-metalowych Himalajów. Szkoda, że to arcydzieło zostało kompletnie zapomniane, a formacja nie nagrała już niczego innego.