Włoski zespół założony w kwietniu 2001 przez byłą wokalistkę (ur. 31 maja 1973) Opery IX. Jej specyficzny głos nasuwał na myśl dokonania poprzedniej kapeli, jednak tutaj gitary dominowały nad klawiszami, a kompozycje były szybsze (Spell). Debiut mógł się podobać, jednak ginął w tłumie mu podobnych z powodu wykorzystania - masowo wówczas nadużywanej - pseudo-wampirycznej otoczki. [2] nie dorównywał poprzednikowi - brak mu było spójności, a zaprezentowany eklektyzm stylistyczny był pogmatwany i niemal sztucznie wykreowany. W tym przypadku brak zaszufladkowania można poczytać za wadę - dla Cadaverii "wszystko w jednym" zdecydowanie nie wyszło na dobre. Od dźwięków na odległość wiało banalnością i wtórnością. Co z tego, że było dość ciężko i poniekąd agresywnie, skoro w ogólnym kontekście płyta nużyła, a momentami wręcz irytowała. Kawałki były do siebie bardzo podobne i nie było w nich nic wartego zapamiętania, poza udanym coverem Blondie Call Me.
Na [3] nawiązania blackmetalowe ustapiły thrashowi, a heavymetalowa melodyka została usunięta w cień przez progresywne rozwiązania. Sam zespół promował album jako "horror metal", co miałoby opisywać nerwową atmosferę zaakcentowaną także na okładce, która przedstawiała ćpunkę-anioła. Utwory tym razem rózniły się od siebie, kumulując w sobie agresję i zadumę. Cięższe riffy współgrały z fortepianem, a w kilku miejscach pojawiały się nawet solówki gitarowe. Było to połączenie wściekłości Holy Moses (Anagram, Exorcism To Chaos) z nastrojem Lacuna Coil (The Dream, Virtual Escape From Tragedy). Sama Cadaveria operowała dwoma rodzajami wokalu: mocnym thrashowym charkotem oraz melodyjnym czystym głosem - sprawiało to wrażenie, jakby prowadziła ona dialog sama ze sobą.

Cadaveria / Flegias (oboje ex-Opera IX), Gianluca Fontana (Necrodeath, ex-Ghostrider)