Niemiecka grupa założona w 1997 w Dormagen. Zadebiutowała demówką "The Pest Called Humanity" w 1999. Grała kipiący mroczną dziką energią black metal, bez żadnych udziwnień (poza intrami, łączącymi zniekształcone szum i zawodzenia). Opętańcza galopada nie wnosiła zupełnie nic nowego do gatunku, większą uwagę zwracało samo wykonanie i zimny nienawistny feeling płynący z tych dźwięków. To była esencja black metalu - czuło się zło i agresję, wypływającą również z opetanych wokali Wilczynskiej, drącej się niczym nawiedzonyca wiedźma z bagien. Przy wymiatających kawałkach rodzaju The Eviscerator czy Imperishable Soulless Gown nie sposób było mieć pretensje do zespołu za sięganie po sprawdzone środki. Ekipa zawsze tworzyła jakby nieco na uboczu głównego nurtu i zawsze była stylistycznie wierna raz obranej drodze, podczas gdy muzyka była odporna na wszelakiej maści mody i trendy. Ta bezkompromisowa postawa zjednała grupie legiony wiernych fanów. Jadowite riffy starej szkoły, niszcząca sekcja rytmiczna i bluźnierczy demoniczny wrzask nawiązywały do surowości i bezkompromisowości norweskich pionierów gatunku. Tu nie było miejsca na blackowe popłuczyny przypruszone fotkami z kielichami i nadętymi recytacjami linijek z kabalistycznych ksiąg.
Onielar przyszła na świat w 1980 roku jako Iwona Wilczyńska. Lata wczesnego dzieciństwa spędziła w Polsce w skrajnie wyznaniowej rodzinie. Miało to destruktywny wpływ na psychikę dziewczyny, a branie udziału w obrządkach katolickich szybko zaczęło wywoływać u niej poczucie odrazy. Jako nastolatka zaczłea się dystansować od religinych dogmatów, zaczęła się interesować się okultyzmem i norweskim black metalem. W połowie lat 90-tych przeprowadziła się do Niemiec i postawiła w muzyce na antychrześcijańskość. Yvonne ujawniła w listopadzie 2021, że w lutym tego samego roku zdiagnozowano u niej rak piersi, w związku z czym poddała się chemioterapii i obustronnej operacji biustu. Kobieta cierpiała psychicznie i fizycznie w czasie w czasie walki z chorobą, a w polskojęzycznym Mardom - Echo Zmory na [6] wręcz proroczo przepowiedziała swoją przyszłość. Nigdy nie wyszła za mąż, ani nie miała dzieci. Jak sama twierdziła: "Moje osobiste przekonania są nie do pogodzenia z posiadaniem potomstwa, gdyż nie chcę brać na siebie ciężaru odpowiedzialności za pozwolenie większej liczbie dusz na przemierzanie tego strasznego świata". W życiu Yvonne utożsamiała się ponadto z filozofią Schopenhauera, najbardziej ceniąc cytat tego filozofa: „Chciałoby się powiedzieć, że ludzie są diabłami na ziemi, a zwierzęta dręczonymi przez nich duszami”. Wilczynska śpiewała w Bethlehem (Bethlehem w 2016 i Lebe Dich Leer w 2019).

ALBUM ŚPIEW, GITARA GITARA BAS PERKUSJA
[1] Yvonne `Onielar` Wilczynska Sven `Velnias` Galinsky Grigorr Michael `Horrn` Pelkowsky
[2-3] Yvonne `Onielar` Wilczynska Sven `Velnias` Galinsky Emporonorr Michael `Horrn` Pelkowsky
[4] Yvonne `Onielar` Wilczynska Sven `Velnias` Galinsky Grigorr Michael `Horrn` Pelkowsky
[5-6] Yvonne `Onielar` Wilczynska Sven `Velnias` Galinsky Tobias `Adversarius` Lachmann Michael `Horrn` Pelkowsky

Michael Pelkowsky (ex-Pavor, ex-Beyond North), Tobias Lachmann (ex-Vilkates, ex-Andras, ex-Incinerator)

Rok wydania Tytuł
2001 [1] Follow The Calls For Battle
2004 [2] Nocturnal March
2006 [3] Hora Nocturna
2009 [4] Saldorian Spell
2013 [5] Necrovision
2019 [6] Mardom

          

Powrót do spisu treści