Amerykańska grupa z Los Angeles powstała w 1984. Po zarejestrowaniu utworu Widow`s Walk na "Metal Massacre 7" w 1986, formacja ruszyła na tournee z Dark Angel i Megadeth - podczas niego niesforna Dawn Crosby (właśc. Lori Dawn Crosby Little, ur. 5 kwietnia 1963) obrzuciła ekipę Dave`a Mustaine`a pustymi puszkami po piwie. Po serii trzech demówek ("First Demo" w 1984, "Rehearsal" i "Shattered Illusions" - dwie ostatnie z 1985), muzykom Détente udało się podpisać kontrakt z Metal Blade Records. Album wyprodukował Dana Strum, znany z glamrockowego Slaughter. Płyta zawierała politycznie zaangażowany thrash z naleciałościami punkowymi (Loser, Blood I Bleed). Była to muzyka sprawnie zagrana technicznie i dość zajmująca, po części przypominająca Hirax i Razor. Mniej więcej w tym samym czasie, Crosby i Butler pobrali się. Wkrótce jednak personalne niesnaski (krążące zwykle wokół osoby upartej wokalistki) doprowadziły do rozpadu grupy.
Robinson i Hochheiser powołali do życia thrashowy projekt Catalepsy (trzy demówki w latach 1986-1988), w którym na perkusji grał Dave McClain (ex-S.A. Slayer, potem Sacred Reich i Machine Head). Robinson został też cenionym producentem Sepultury, Fear Factory i Machine Head. Crosby założyła natomiast Fear Of God. Staczała się powoli z powodu nadmiernego alkoholizmu, aż zmarła 15 grudnia 1996 na niewydolność wątroby w wieku 33 lat. W grudniu 2008 ukazała się składanka History 1, zawierająca jedną z demówek Détente z 1985 wraz z taśmą "Evil Within" Catalepsy" z 1987. W 2007 formacja zreaktywowała się z byłą wokalistką zespołu Hellion, Ann Boleyn. Wkróce jednak zastąpiła ją Tiina Teal, z którą grupa wydała drugi krążek w czerwcu 2010. Była to niestety wielka pomyłka - otwierający In God We Trust nie posiadał żadnej mocy, a kolejny krótki Predator był tak samo mizerny. Parominutowe kompozycje nie prezentowały niczego ciekawego, żadnej iskry nie posiadał także "siłowo" brzmiący głos Teal. Ostatni 13-minutowy Ashes udowadniał, że muzycy nie mieli żadnego pomyłsu na ten krążek - wszystko kończyło się w okolicach piątej minuty, by po następnych pięciu wrócić. Ta przerwa stanowiła "najlepszą" część płyty, gdyż w tym przypadku cisza była nadzwyczaj kojąca.

Dawn Crosby (ex-Allies)