Kwintet amerykański założony w 1986 Corpus Christi (Texas). Zadebiutował demówkami "Destined To Death" i "Violent Termination" w 1986. Wydany przez małą wytwórnię Zombo Records debiut otwierał potężny riff Massive Devastations. Płyta nie oferowała jednak zbyt wielu chwytliwych zagrywek, prezentując raczej średniej klasy thrash biorąc pod uwagę chaotyczne solówki, przeciętną produkcję i nie wyróżniający się niczym szczególnym wokal Dunsmore`a. Po trasie z Dark Angel - do których zresztą często Devastation porównywano - chłopaki nagrali swoje drugie demo "Contaminated", które pozwoliło im oczarować szefów Combat Records, z którym to koncernem wkrótce podpisano kontrakt. W porównaniu z poprzednikiem, drugi album posiadał bardziej przejrzyste brzmienie. Zespół dopracował również same kompozycje, urozmaicone dobrze wpasowanymi przejściami, utrzymanymi zazwyczaj w średnich tempach. Riffy o slayerowym posmaku wzbogacały ten dość ciekawy thrash/death, choć solówki nie wychodziły za poza kanony stworzone przez twórców Reign In Blood. Głos wokalisty nabrał za to mocy i agresji - sprawiał znacznie lepsze wrażenie, niż mizerne wysiłki dwa lata wcześniej. ten okres zakończyło rozprowadzenie demówki "Contaminated" w 1988.
Po tournee w 1989 z Laaz Rockit i Sepulturą, a w 1990 z Death, Devastation dobili do imponującej liczby 150 koncertów w ciągu 2 lat. Po tym konkretnym otrzaskaniu na scenicznych deskach, grupa była niewiarygodnie zgrana. Postanowiono wykorzystać ten atut wchodząc do słynnych Morrisound Studios w celu nagrania trzeciej płyty. Producentem i inżynierem dźwięku [3] został - legendarny już dziś - Scott Burns. Materiał dosłownie wgniatał w ziemię, w czym duże zasługi wniósł nowy bębniarz David Lozano. Śmiało wykorzystał swoje dwie centrale, racząc fanów ekstremy odpowiednią dawką tego typu doznań. Bębniarz dodał dużą dawkę kreatywności, grając bezbłędnie niczym zaprogramowana maszyna. Duet gitarowy Burk-Elizondo stworzył tutaj wiele porażających motywów i riffów, ze wspomnianym specyficznym slayerowym smaczkiem. Mimo nadzwyczajnej intensywności, Devastation nie grali tylko bezustanną sieczkę - zwolnień i przejść rytmicznych było pod dostatkiem. Warto wspomnieć również klimatyczne wstępy, jak akustyczny początek w tytułowym Idolatry oraz przestrzenne intro w Forsaken Hatred. Warto z pewnością jeszcze zwrócić uwagę na brzmienie, które wykreował Burns - mocarny, odpowiednio suchy dźwięk może nie posiadał większej głębi, jednak idealnie pasował do thrash/deathu Devastation.
Latem 1991 zespół rozpoczął trasę promocyjną, lecz Combat Records nie wsparł finansowo tego przedsięwzięcia. Kiedy na tą wieść Death i Dark Angel zostali zmuszeni do odwołania swoich tras, Devastation musieli radzić sobie sami. Ostatecznie koncerty sfinansowali z prywatnej kieszeni i ruszyli w drogę jako headliner wraz z supportami w postaci Malevolent Creation i Demolition Hammer. Po powrocie z 75 koncertów muzycy uznali, iż brak wsparcia ze strony wytwórni oraz wszechobecny wybuch mody na granie alternatywne nie rokowały perspektywicznie na dalsze funkcjonowanie formacji. W 1992 kapela zawiesiła działalność. W kwietniu 2008 Devastation odrodzili się w składzie: Dunsmore, gitarzysta Walter Trachsler, basista Alex Dominguez oraz perkusista Fidel Tagle. W październiku tego samego roku ukazała się reedycja [3] ze zmienioną okładką oraz 3 bonusami, zarejestrowanymi już z udziałem nowych nabytków. O ile Desolation i Tomorrow We Die był nowymi wersjami kompozycji znanych z [2], o tyle Blood For Blood stanowił całkowicie nowe dokonanie. Słychać w nim, że głos Dunsmore`a stracił przez lata troszkę na szorstkości, przypominając tonację Billy`ego Millano (M.O.D., S.O.D.).
Jesse Lopez grał potem w Last Rite. Rodney Dunsmore w drugiej połowie lat 80-tych był managerem speedmetalowego Final Assault. Na [4] zebrano zremasterowane nagrania ze wszystkich trzech taśm demo.