Australijski zespół założony w 2015 w Melbourne. Na płytach kwartet przedstawił mix heavy/doomu, stoner rocka i lekkiej psychodelii, choć ten pierwszy pierwiastek zawsze przeważał. Numery prowadził świetny wokal urodziwej brunetki Pieriny O'Brien, której głos (miejscami podchodzący pod Janis Joplin) zawsze potrafił przebić się przez monolityczne riffy Athanasiasa. Naturalnie była to uczta dla maniaków Black Sabbath i zagrywka w Lady Velvet mogłaby się okazać jakimś wczesnym pomysłem, zmodyfikowanym później nieznacznie na potrzeby płyty Sabbath Bloody Sabbath chociażby. Przy tym hołdowaniu klasyce, ekipa jednocześnie tworzyła numery przystępne i klimatyczne jak Acidic Fire, Shadowman czy The Sacred Machine. Sporo do powiedzenia miał basista Tom Hulse, grający nieraz samodzielnie akordy pod wyczyny frontmanki. Koniecznie warto wspomnieć o zamykającym płytę kawałku Hypnotica, popartym zresztą videoklipem. Utwór rozpoczynał się bardzo spokojnie, a prym wiódł wspomniany już bujający bas, w końcu wszystko rozwijało się w oczekiwanym kierunku. Krążek wzbogacała mroczna miniaturka Monolith, a także lżejszy Lilith. Devil Electric okazał się formacją mało oryginalną stylistycznie, ale potafiącą przekuć otwarte nawiązywanie do chlubnej przeszłości ciężkiej muzyki w coś świeżego i ciekawego - ciekawszego z pewnością niż Kadavar lub Blues Pills.

Mark Van De Beek (ex-Untruth)