Jugosłowiański zespół powstały w 1977 w bośniackim Bihać z inicjatywy Zele Lipovacy (ex-Biseri, ex-Selekcija, ex-Zenit). Na nazwę swojego nowego projektu wybrał "dziką jagodę". Pierwszy skład uzupełnili: wokalista Ante Jankovic, klawiszowiec Mustafa Ismailovski (ex-Gresnici), basista Nihad Jusufhodzic (także ex-Zenit) oraz bębniarz Adonis Dokuzovic (ex-Novi Akordi). Kwintet szybko zdobył rozgłos pierwszymi singlami: dwiema hard rockowymi balladami Jedina Moja i Patkica oraz przeróbką folkowej pieśni narodowej Moj Dilbere. Debiut z kontrowersyjną okładką wypełniła muzyka inspirowana przede wszystkim Deep Purple i w mniejszym stopniu Black Sabbath, a największa sławę zyskała ballada Krivo Je More. Po wydaniu krążka w Divlje Jagode doszło do rozłamu: Ismailovski przeszedł do Srebrna Krila, a Lipovaca poświęcił się mocniej Mirzino Jato, grającemu muzykę bliską Bee Gees (śpiewała w nim Marina Tucakovic). Po roku Zele podjął drugą próbę podbicia rynku, jednak bez wiary w sukces. Na [2] również zaśpiewał Jankovic, bas przejął posiadający mocny głos do chórków Alen Islamovic, a za perkusją zasiadł Nasko Budimlic (zrezygnowano na wiele lat z etatowego klawiszowca). Krążek cechował wyraźny zwrot w kierunku heavy metalu, a hitem stały się: dynamiczny Autostop oraz jak zwykle ballady - Dodirni Me Skloni Bol i Potrazi Put. Ku zaskoczeniu Lipovacy, grupie zaproponowano ponad 100 koncertów, z której to oferty ochoczo skorzystano. Wzorem Angusa Younga, podczas tego tournee Zele ubierał się w szkolny mundurek.
W 1981 Jankovic zdecydował się podjąć karierę solową. W celu realizacji [3] rolę wokalisty powierzono basiście Islamovicowi i był to strzał w dziesiątkę. Album okazał się bowiem dla Bośniaków przełomowy. Tym krążkiem formacja wysforowała się daleko do przodu przed peletonem pozostałych, choć nielicznych metalowych ekip w Jugosławii. Wszystko rozpoczynał tytułowy Motori z chwytliwymi chórkami i świetną solówką Lipovacy. Utwory nie charakteryzowały się zmasowanymi riffami, ale zwykle podążały w dobrym kierunku, rzadko nużąc słuchacza. Naleciałości Judas Priest występowały w żarliwie wykonanych Sampioni, Zagrizi Rock`n`Roll, Sejla i Dodirni Me, przeciętnie za to prezentowały się dwie ballady: Nasmijesi Se i Ne Zelis Kraj (ten drugi autorstwa Jankovica). Materiał zyskał wiele właśnie dzięki wokalowi Islamovica, wykonującego z pasją utwory o miłości. Płycie nadano świetne brzmienie, uzyskane w niemieckim Music Paark Studio. Album sprzedał się w ilości pół miliona egzemplarzy. Divlje Jagode potwierdzili swoją supremację na rodzimym rynku udanymi [4] (Morrison, Carobnjaci) i [5] (Ciganka, Let Na Drugi Svijet, Moja Si). Wtedy zespołowi zaproponowano intratny międzynarodowy kontrakt z brytyjską wytwórnią Logo Records - z zastrzeżoniem występowania pod nazwą Wild Strawberries (truskawki bardziej się miały kojarzyć Wyspiarzom niż jagody).
W 1986 z pomocą w nagrywaniu [6] pospieszył znany klawiszowiec Don Airey. 8 utworów okazało się właściwie odegranymi wersjami starych kawałków z angielskimi tekstami. Nie cieszył się on popularnością w Jugosławii, ale Lipovaca nie zwracał na to uwagi. Wierzył w sukces Wild Strawberries za granicą tak mocno, że nawet (polecony przez Airey`a) odrzucił ofertę dołączenia do Whitesnake (ostatecznie Coverdale zatrudnił na to stanowisko Johna Sykesa). Narzucił reszcie grupy glamowy image i Dzikie Truskawki ruszyły na potencjalny podbój angielskich klubów. Ten jednak nigdy nie nastąpił i szybko z fiaska całego przedsięwzięcia zdał sobie sprawę Alen Islamovic, który przyjął ofertę Gorana Bregovica dołączenia do Dugme. Przez ten personalny ruch, krążek ukazał się dopiero w 1987 i jako, że formacja została bez wokalisty, materiału nie promowano na żywo przed publicznością. Jedynym plusem był fakt wydania krążka również w Niemczech, Szwecji, Włoszech i Holandii.
Formacja wróciła do Jugosławii. Stevie Doherty ze szkockiego Zero Zero zaoferował swoje usługi śpiewaka, ale z nich nie skorzystano. Ostatecznie do pary Lipovaca-Cehic dołączyli: wokalista Mladen Vojicic (ex-Bijelo Dugme), klawiszowiec Vladimir Podany (ex-Armija B) i perkusista Edin Sehovic (ex-Country Carma, ex-Bandoleros, ex-Tusk). Mało kto wierzył jeszcze w Divlje Jagode, tymczasem grupa zaskoczyła wyśmienitym [7], okraszonym wręcz baśniową okładką. Znakomicie wypadł tytułowy heavymetalowy Konji ze wstępem Sehovica, po którym uderzał duet gitarowo-hammondowy na wzór Deep Purple. W kapitalnym chóralnym refrenie idealnie odnajdywał się Vojicic ze swym nieco zachrypniętym głosem. Przeciętna rock`n`rollowa zwrotka nie zwiastowała smakowitego refrenu w Ne Brini Sestro, Veceras Sam Tvoj - kolejnym nadzwyczaj udanym numerze. Przerobiono także Divlje Jagode z debiutu oraz Marsz Turecki Mozarta. Należało tylko żałować, że ten skład nie przetrwał zbyt długo - w połowie 1988 w trakcie trasy koncertowej szeregi Jagód opuścili Vojicic, Podany i Sehovic. Lipovaca próbował jeszcze utrzymać się na powierzchni, rekrutując wokalistę Zlatana Stipisica (ex-Osmi Putnik) i bębniarza Dragana Jankelica, ale na nic się to nie zdało, mimo udanego podpisania 5-letniego kontraktu w USA. Divlje Jagode zawiesili działalność w 1990.
Nad Jugosławią pojawiły się chmury okrutnej wojny domowej i Lipovaca przeniósł się do Zagrzebia. W 1992 w Londynie nagrał swój solowy krążek Magic Love. W 1994 wskrzesił swoją dawną grupę z Cehicem i Budimlicem, ale nagrany przez trio [8] przepadł na rynku. Z kolei [9] wypełniły głównie przyjazne radiu ballady. W skład przeciętnego [10] weszły kompozycje powstałe w okresie 1998-2002. W XXI wieku Jagody reaktywowały się od czasu do czasu, występując na bośniackiej scenie z Ante Jankovicem i Zanilem Tatajem. W 2006 rynek ujrzał singiel Piramida z towarzyszącym mu videoklipem. 25 stycznia 2012 grupa wydała jeszcze jeden singiel Ne Nisam Ja mający zapowiadać nowy album studyjny. W lutym i marcu tego samego roku Divlje Jagode koncertowali w australijskich miastach Melbourne, Sydney i Brisbane. W grudniu 2013 dość niespodziewanie ukazała się nowa płyta wydana nakładem Croatia Records.
Don Airey grał na przełomie lat w Black Sabbath, Iommi, Anthem, Deep Purple, Rainbow, Sinner, MSG, Whitesnake, Colosseum II oraz u Glenna Tiptona i Ozzy`ego Osbourne`a.