Niemiecki zespół założony w 1970 jako The Dischas. Odbiegał stylistycznie od tego co proponowali giganci krautrocka pokroju Can czy Amon Düül II, gdyż nie kombinował zbytnio z syntezatorowymi eksperymentami, skupiając się bardziej na sabbathowej tradycji. Jedyny krążek podszyto smakowicie psychodelicznym bluesem, a na okładce splagiatowano dzieło Salvadora Dali. Głos Lorenza nasuwał skojarzenia z młodym Lemmy`m Kilmisterem, choć daleko mu było do nienagannego angielskiego akcentu i w tej sferze przypominał tonację Klausa Meine z czasów Lonesome Crow. Porównując debiut Scorpions z tego samego roku należało stwierdzić, że Dschinn był nastawiony bardziej heavy-rockowo niż słynni pobratymcy. To była jakby ostrzejsza wersja Popol Vuh. Dynamiczna sekcja rytmiczna napędzała odpowiednio utwory, takie jak wysokoenergetyczny Freedom z podkreśloną linią basu, w podobnym tonie jawiły się Fortune i I`m In Love. Harmonijką ustną rozpoczynał się Train - niejako kuzyn The Wizard Black Sabbath, natomiast Let`s Go Together kojarzył się z zapędami The Beatles spod znaku Birthday czy Helter Skelter, tutaj ze specyficznie dodanym elementem progresywnym. Poziom utrzymywały szybsze I Wanna Know i Are You Ready?. Kompaktowa reedycja nakładem Second Battle zawierała trzy odrzuty z pełnoprawnej płyty oraz 8 bonusów nagranych w czasach The Dischas. Dyskografię uzupełniał sampler Mama Rock & The Sons Of Rock`n`Roll z 1973.