Fińska grupa powstała w 1999 w Tohmajärvi. Mało znana, przez lata pozostawała w podziemiu i na obrzeżach rodzimej sceny metalowej. Na wskutek poszukiwań stylistycznych muzyków, powstał debiut dość zróżnicowany. Otwieracz Messenger Of Pain orbitował wokół powermetalu z refrenem wzorowanym na NWOBHM, a Holy War po delikatnym intro przekształcał się w pełną energii rycerską galopadę. Zmiana klimatu następowała w Wastedland mającym wiele wspólnego z fińskim metalem gotyckim. Nie zapomniano również o riffowym nawiązaniu do twórczości Iron Maiden, jakie występowało w You Can`t Beat The Fear. Zaskakiwały dwa eksperymenty - Flames On The Sky i Night Driver - z orientalnymi motywami wplecionymi w całość, nieco nieoczekiwanymi zmianami tempa i nastroju, a także odrobiną nieprzewidywalności. Obie kompozycje nastawione na próby progresywnego ubarwienia wypadły średnio. Kompetentny wokalista, sprawni gitarzyści i wiele dający z siebie perkusista Aki Karhu nie potrafili zapewnić płycie odpowiedniej siły przebicia. Szkoda, gdyż materiałowi nadano dobre selektywne brzmienie, dość ostre i bez charakterystycznego dla fińskich produkcji nadmiernego wygładzenia.
Na [2] w większym stopniu postawiono na wytworzenie klimatu. Dunces skupili się na spokojnym rozważnym graniu, w którym znalazło się niewiele elementów powermetalowych, za to ujawniały się całkiem nieoczekiwane inspiracje. O ile jeszcze Angel Of Death przypominał nagrania z poprzednika, to Drunk Dream z nietypowym wokalem był interesującą wariacją na temat fińskiego gitarowego metalu gotyckiego, zagranego szybciej i z powerową energią, jednak przy zachowaniu melancholijnego klimatu kompozycji. Na szczególną uwagę zasługiwał Alone, w którym wykorzystano patenty typowe dla doom/death/gotyku w formie melodyjnego power. Numer odegrano wolno, w sposobie śpiewania przypominający Candlemass z Marcolinem robił wielkie wrażenie. Z kolei Last Breath stanowił zadziwiającą mieszankę power, doomu i odrobiny neoklasyki, a Truth nasuwał skojarzenia z Charon. Zasadniczą część płyty zamykała zrobiona z ogromnym wyczuciem ballada Girl, a dla fanów heavy na pocieszenie dorzucono cover The Trooper Iron Maiden. Ciepłe i niezbyt ciężkie brzmienie dobrano starannie do charakteru muzyki. Po nagraniu EP-ki, zespół zmienił nazwę na Silentrain i nagrał album Wrong Way To Salvation w 2008.