Polski zespół powstały w 1990 w Warszawie. Muzycy postanowili grać skomplikowany techno-thrash. Na polskiej scenie wiele kapel dało wyraz fascynacji tej odmianie metalu, jak Turbo, Alastor, Pascal, Testor, Acrymony, Messenger, a przede wszystkim Wolf Spider - lecz to właśnie Geisha Goner ze swym wydanym na kasecie 22 kwietnia 1992 debiutem stali się swego rodzaju objawieniem. Zachwycić mogły niezwykłe pokłady energii, wręcz dzikość bijąca z tej muzyki opartej na skomplikowanej rytmice i niemal jazzowych improwizacjach. Połamane rytmy gitar sąsiadowały z jakby grającą niejako "obok" perkusją Gawrychowskiego, a Maciej Taff zaprezentował nie tylko typowy thrashowy krzyk, ale także zwyczajny śpiew - momentami nawet nastrojowy jak w The Last Letter czy Dying Is The Only Way To Save Your Soul. To granie nasycono czymś co przyciągało z magnetyczną siłą i mimo trudnej formuły niosło ze sobą bogatą treść. Szkoda, że albumowi nadano kiepskie suche brzmienie, w dodatku wśród większości rodzimych fanów materiał nie znalazł zrozumienia. Nie potrafili oni docenić, że najlepsze motywy zaczerpnięte z twórczości Metalliki, Testament i Overkill zinterpretowano w sposób na wskroś oryginalny i inteligentny, pełen karkołomnych struktur, nie pozbawionych progresji i precyzji. Zespół wystąpił udanie na festiwalu w Jarocinie w 1993. Także wydany na kasecie [2] przepadł na rynku, a ostatnim aspektem działalności formacji była demówka "M.A.V.O." w 1994. Część muzyków utworzyła projekt Low, który supportował Iron Maiden na występie w Polsce w 1996.
W 2002 wytwórnia Dywizja Kot wydała kompaktową reedycję debiutu z trzema bonusami: Krwawy Misio, Prokreacja i Floyd, bogatą prezentacją multimedialną, obszerną książeczką i dwoma teledyskami.

Marek Szcześniak (ex-Astat)