Brazylijska grupa powstała w amazońskim Manaus pod nazwą Nostradammus. Debiut ukazał się 12 października 2002 nakładem wytwórni Megahard. Endless Sin zaczynał się po nieokreślonych szeptach wręcz w europejskim powermetalowym stylu. Późniejsze riffy i zwrotka udowadniały jednak, że w tej muzyce było coś więcej niż nie najlepsza produkcja. Wokalista Sobrinho potrafił zaśpiewać zarówno ostrzej jak i delikatniej, a klimat solówek nie pozostawiał wątpliwości co do progresywnych zapędów zespołu. W One Step Behind popisy sekcji rytmicznej tworzyły dziwny pokręcony numer z udanymi partiami wokalnymi i nagłym zwolnieniem w środkowej części, przypominające nieco filmową ścieżkę dźwiękową. Wykorzystano tutaj gitarę akustyczną, fortepian oraz interesujące solówki na syntezatorze. Elementy folkowe charakterystyczne dla formacji z Brazylii występowały w Half Of Darkness, podane naprzemiennie z gitarowymi łamańcami. Zaskakiwało również użycie chóru gregoriańskiego na tyle, na ile pozwalało kwintetowi skromne studio. Wszystkiego dopełniał powermetalowy refren na wzór Angry. Zawodzenie wiatru i bębny otrzymywały wsparcie od innych instrumentów, przede wszystkim fletów. Prawdziwym klejnotem był pięcioczęściowy 20-minutowy kolos Rising Moanga - Sacred Ground stanowiło złowieszcze i symfoniczne intro, w którym nieszczęśliwie zastosowano dziewczęcy głos dobiegający z klawiszy. Wraz z eksplozją wokalu zaczynał się Forest Of Remains, z atmosferycznym motywem gitarowym i plemiennymi bębnami. Urywany motyw przeradzał się w latynoski riff na tle swingującego fortepianu. Końcowy instrumentalny The Path Of Waters idealnie wyprowadzał słuchacza z tej dżungli trudnych dźwięków. Duet gitarowy niezły technicznie, ale pozbawiony cech oryginalności - te partie mogliby zagrać inni zdolni rzemieślnicy. Album w sumie ciężkostrawny, ale wart poznania. Drugi krążek poparto lepszą promocją, a materiał był znacznie przystępniejszy.
Casé Mar zmarł 1 lutego 2021 na COVID-19 w wieku 39 lat.