Amerykańska grupa powstała w 1975 w Omaha (Nebraska) z inicjatywy braci McCorkle, którzy grali wcześniej w kapeli Stonehenge. Wydany w barach wytwórni Pacific Records heavy-rockowy debiut był dziełem w wielu miejscach ciekawym. Przede wszystkim otwierający Take You Away rozwijał się niesamowicie w trakcie swych niespełna 5 minut trwania (m.in. wykorzystanie brzmienia skrzypiec). Nieźle zaśpiewał tutaj gitarzysta Steve Myers, który w innych kawałkach nie wypadł tak przyzwoicie. Muzycznie Granmax z tamtego okresu nasuwał skojarzenia z mocniejszą wersją Triumph czy Rush (Crumbling Towers, melancholijna ballada Ceiling Wall). Manager Chris Fritz uparł się, by oryginalny winyl był biały, podobnie jak sprzęt i kostiumy muzyków występujących na tle czarnej kotary. Wkrótce album wydano ponownie w większej ilości kopii dzięki kontraktowi z Panama Records. Przez następne półtora roku Granmax koncertował, przy okazji zatrudniając wokalistę z prawdziwego zdarzenia Nicka Christophera. [2] był znacznie lepszy od poprzednika - cięższy, bardziej wyrazisty stylistycznie i lepiej wyprodukowany. Pojawiło się proto-heavymetalowe brzmienie, w kilku numerach bliskie wręcz Stained Class Judas Priest - prym wiodły tutaj tajemniczy Mistress Of Eternity i This Life`s For Me, a także epicki w swym wydźwięku Prince Of The Southern Ice. Jedyną wadą płyty był jej krótki czas trwania - nieco ponad pół godziny. Formacja ruszyła w tournee, w kilku miastach zastępując Mahogany Rush przed Nazareth - ale publiczność nie przyjęła muzyki Granmax z życzliwością. Zrezygnowani muzycy zawiesili działalność na początku 1979.