Niemiecka wieloosobowa "orkiestra metalowa" powstała w 1989 w Monachium. Pierwszymi demówkami - "Introduction" z 1992 i "Progressive" z 1994 - zwróciła na siebie uwagę fanów, wplatając w swoją muzykę elementy klasyczną, korzystając z chórów oraz harfy, skrzypiec, wiolonczeli, fletu, klarnetu, oboju i rogu. Tym samym Haggard stał się fuzją różnorodnych stylów. Na upartego można by określić styl zespołu jako stonowany doom/death, byłoby to jednak zbytnim uproszczeniem. Na płytach bowiem przewijały się dziwne dźwięki i dialogi wielojęzykowe, jak również wpływy Therion, Theatre Of Tragedy, folku i muzyki epoki baroku. Growling przeplatał się z normalnym śpiewem i kobiecymi sopranami. Subtelne piękno, folkowa atmosfera i siła orkiestry nie zdominowały jednak całkowicie stylu tej formacji, która dbała przede wszystkim o odpowiednie proporcje między ciężarem, a delikatnością. Zawsze obok akcentów z dawnych wieków pojawiały się metalowe zagrania. Był to mix dobrze wyważony, bez zbędnych wycieczek w orkiestrowy patos ani bezkształtnych gitarowych sztuczek. Potrafiono pogodzić dwa muzyczne światy w sposób tak inteligentny, że muzyka wydawała się jednocześnie krucha i cicha oraz ciężka i destrukcyjna. Dwie emocje wzajemnie się przeplatały i uzupełniały, dając słuchaczowi możliwość zagłębienia się w świat niesamowitych doznań akustycznych. Skład Haggard zmieniał się notorycznie z płyty na płytę i nawet wiernym fanom trudno było za tym nadążyć.
Danny Klupp grał potem w Taraxacum.