Angielska grupa powstała jesienią 1971 w Londynie jako Daemon. Później zmieniono nazwę Bullet - w formacji początkowo śpiewał Al Shaw, jednak niemal natychmiast odszedł, a obowiązki wokalisty przejął Du Cann. Kiedy wiosną 1972 zorientowano się, że w USA istnieje formacja o identycznym szyldzie, zmieniono go na Hard Stuff. Trio podpisało kontrakt z Purple Records - wytwórnią należącą do muzyków Deep Purple. Już debiut z czerwca 1972 pokazywał, że nowy projekt Du Canna będzie podążać ścieżką wytyczoną wcześniej przez Andromedę i Atomic Rooster, przy okazji szukając natchnienia również w twórczości Free, Cream oraz Trapeze. W zasadzie pierwsza płyta namacalnie wskazywała w jakim kierunku zmierzałby Atomic Rooster pod przewodnictwem gitarzysty, gdyby nie wszedł on swego czasu w konflikt z Vincentem Crane`m. Mocny jak na tamte czasy repertuar heavy-rockowy (nazwa prawdopodobnie przewrotnie nawiązywała do coraz lżejszego brzmienia Atomowego Koguta) sprawiał wrażenie wyrosłego z boogie i rock`n`rolla (Jay Time, Sinister Minister, No Witch At All). Przedstawiono też przeróbkę piosenki Monster In Paradise z musicalu Iana Gillana dla dzieci "Cherkazoo". Było to granie chwytliwe, choć oparte na prostych riffach i niemal pozbawione solówek (wyjątkami tu były Time Gambler (Rodney) oraz Millionaire). Zespół promował swój materiał na trasie z Uriah Heep i Deep Purple. [2] był znacznie słabszy i stylistycznie rozmyty - pojawiło się choćby kilka utworów nasyconych funkowym duchem jak Libel czy Spider`s Web. Ostatecznie po katastrofalnym tournee z Captain Beefheart, Hard Stuff zawiesili działalność w październiku 1973.
John Du Cann trafił na krótko do Thin Lizzy, a w 1977 wydał kilka singli i nagrał swój krążek solowy. Nie ukazał się on jednak przez następne lata. W końcu pojawił się na CD w 1992 jako Nothing Better (wyd. Repertoire) i później w 1999 jako The World`s Not Big Enough (wyd. Angel Air). Wypełniły go z jednej strony kompozycje w stylu Andromedy i Atomic Rooster, ale też proste kawałki w postaci glamrockowych dokonań Sweet czy Suzi Quatro (Throw Him In Jail, When I Was Old). Pochodzący z tej sesji nagraniowej utwór Don`t Be A Dummy ukazał się w 1979 na singlu, zyskując status pomniejszego przeboju. W 1980 Du Cann wstąpił ponownie w szeregi zreaktywowanego Atomic Rooster. Muzyk zmarł 21 września 2011 na atak serca. Jego kolekcja 75 gitar, 30 wzmacniaczy i masa płyt została wystawiona na aukcję w styczniu 2012. Paul Hammond w 1977 dołączył do punkowego The Intellektuals, współpracował z Du Cannem nad wspomnianą wcześniej płytą solową wokalisty, a w 1981 wrócił do Atomic Rooster. Perkusista zmarł w 1992 z powodu przedawkowania leku przeciwbólowego Metadon. John Gustafson nagrał solowo Goose Grease w 1975, potem grał w Roxy Music i Ian Gillan Band. Jako kompozytor współpracował z Status Quo - zmarł jako ostatni z tej trójki 12 września 2014 w wieku 72 lat.

John Du Cann (ex-Andromeda, ex-Atomic Rooster, ex-Daemon, ex-Bullet),
John Gustafson (ex-Quatermass, ex-Daemon, ex-Bullet), Paul Hammond (ex-The Farm, ex-Atomic Rooster, ex-Deamon, ex-Bullet)