Holenderski zespół założony w 2002 w Arnhem pod nazwą Hymir. Od początku wzorował się na dokonaniach grup skandynawskich serwując motoryczny viking/folk metal. Teksty na pierwszych krążkach dotyczyły mitologii germańskiej oraz historii Geldrii - regionu pochodzenia kwintetu. Muzykę wykonywano na dwa wokale męskie - jeden czysty, a drugi chrapliwie pokrzykujący i ocierający się o growling. Heidevolk korzystali pełnymi garściami z bojowych melodii, akustycznych wstawek i naprzemiennych temp w dobrych proporcjach. [5] przenosił słuchacza 2000 lat wstecz do czasów, gdy wiele plemion germańskich walczyło wzdłuż brzegu Renu z dominującym Cesarstwem Rzymskim. Ten koncepcyjny krążek zajmował się historią plemienia Batawów - od jego powstania poprzez służbę Rzymowi do śmiałego buntu przeciwko imperium. Poszczególne kawałki opowiadały historię ludzi, którzy znaleźli się na różnych frontach walki o przetrwanie w burzliwych czasach pełnych wojen, sojuszy, intryg i zdrady. Sama muzyka była szybsza i bardziej zdeterminowana. Potężne gitarowe riffy i szybkie bębny zmixsowane przez Petera Tägtgrena nadały w końcu dokonaniom formacji współczesnego brzmienia. Ograniczono wpływy folku, stawiając odważniej na metal i naprzemienne tempa w odpowiednich proporcjach. W nagraniach muzyków wspomogła skrzypaczka Irma Vos, która podjęła z formacją nieprzerwaną współpracę od 2008.
[6] rozpoczynał się od potężnego uderzenia w postaci Winter Woede - utworu mocno bujającego i żwawego, kojarzącego się z otwierającym [3] Sakseland. Reszta materiału nie była już tak szybka i rytmiczna - krążek zdominowały raczej stonowane i ciągnące się długo melodie, poparty czystym wokalem. Brak łatwo przyswajalnych tanecznych rytmów jawił się w tym przypadku jako krok do przodu i znak dojrzałości. Urth posiadał znakomitą solówkę i niebanalny pomysł zmian tempa, a większość kompozycji uciekała folk-metalowej banalności. Jako bonusy dorzucono covery Led Zeppelin (Immigrant Song), The Nits (In The Dutch Mountains) i Billy`ego Idola (Rebel Yell). Holendrzy po raz kolejny udowodnili, że wypracowali swój własny styl. Szkoda tylko, że później zespół przekształcił się praktycznie w solowy projekt basisty Rowana Middelwijk, który wedle własnego "widzi mi się" wymieniał muzyków jak rękawiczki.
Sebas Bloeddorst latem 2012 ożenił się z Sandrą Van Eldik (ówczesną basistką Equilibrium).