Grupa powstała w 2018 w Waszyngtonie z inicjatywy belgijskiej multiinstrumentalistki Marliese Beeuwsaert (ur. 1994). Marliese urodziła się w mieście Duffel jako córka dośc znanego koszykarza Matta Beeuwsaerta, a potem wraz z rodziną przeprowadziła się do Mechelen. W wieku 20 lat postanowiła przenieść się do USA - wpierw do Kalifornii i ostatecznie do Waszyngtonu. Projekt zadebiutował dwiema demówkami: "Ascending The Raven Stone" oraz "Rehearsal 8/13/18" - obie w 2018 - wszystkie nagrania zebrano potem na składankowym [1] (m.in. przeróbka Celtic Frost Into The Crypts Of Rays. [3] inspirował się mocno norweskim black metalem i niemal w każdym utworze dominowały blasty i gitarowe tremola, choć grupa starała się dorzucic od siebie coś własnego jak zgrabne przejścia pomiędzy poszczególnymi segmentami utworów, mizantropijna atmosfera czy intrygujące wykorzystanie akustyczno-ambientowych wstawek (De Dijle, A Forlorn Peasant`s Hymn, From Whence An Ancient Evil Once Reigned). Tekstowo płyta wciągałac słuchacza w historię o prostych ludziach z nienazwanej krainy, udręczonych kolejnymi klęskami i pogardą wyższych stanów, którzy postanawiają upomnieć się o swoje. Krążek nie stroniął od ponurych zwolnień, ale dominowały surowe archetypowe riffy i jadowity złowrogi wokal. Resztę uzupełniały władające tłem syntezatory, dodając materiałowi tajemniczej atmosfery wieków średnich. To było granie mogące podejść miłośnikom Darkthrone, Enslaved, Aeternus, Tulus czy Ancient.
Dość eEntuzjastycznie przyjęty album podniósł poprzeczkę dotycząca oczekiwań i [6] musiał im sprostać. Z początku Marliese wskazywała słuchaczowi drogę, ale nie odsłania wszystkich kart. Płytę zaczynał (po krakaniu kruka i wyciu wiatru) black typowy dla Norwegii w Boughs Ablaze, choć nie omieszkano dorzucić atmosferycznych pasaży, dodających melodyjnego chłodu. Hulder potrafił wzorcowo hołdować wzorcom gatunku bez popadania w kiczu i te inspiracje latami 90-tymi w black metalu pozostawały twórczą inspiracją, nie zaś bezduszną kopią. Wystarczyło wsłuchać się w klawisze w Hearken The End, gdzie dodatkowo pojawiał się czysty wokal, by zorientować się na czym polegała siła muzyki zespołu. Pod względem produkcji zastosowano minimalną obróbkę i w brzmieniu rządziła ściana dźwięku i wwiercające się w czaszke tremola. Tytułowy Verses In Oath swym bojowym charakterem nie brał jeńców, posępny Cast Into The Well Of Remembrance niósł ze sobą wyrazisty riff przewodni, a singlowy Vessel Of Suffering to blackowa wściekłość w każdym calu. Momentem wytchnienia był An Offering, który partiami śpiewu zestawionymi z wrzaskiem i znakomitymi bębnami nabierał wręcz rytualnego klimatu. Najbardziej chwytliwym okazywał się jednak Enchanted Steel, z którego biła blackowa moc i takich numerów właśnie na tym krążku zabrakło. Do wad płyty należała pewna przeciętność materiału oraz nieudane wycieczki Marliese w kierunku growlingu.
Marliese wyszła za mąż za perkusistę Samuela i przybrała nazwisko Osborne. Obecnie zespół uważa się za amerykański.

Marliese Beeuwsaert (ex-Bleeder), Samuel Osborne (ex-Bone Sickness, ex-Trepanation, ex-Cauterized, ex-Funebrarum, ex-Undergang)