
Angielski zespół powstały w 1987 w Brighton. Zadebiutował czteroutworową demówką "The Reptilliad" w 1987. Debiut ukazał się w barwach malutkiej wytwórni Metalother Records. Stylistycznie muzycy postawili na mix Slayer i History Of A Time to Come Sabbat (włączając w to głos Mike`a Keena brzmiący niczym tonacja Martina Walkyiera). Niektóre kawałki wręcz brzmiały niczym świadomy plagiat zagrywek z Reign In Blood - z pewnością zżynkę stanowiły dźwięki do Misanthropic ukradzione z March Of The SOD / Pre-Menstrual Princess Blues S.O.D. Na niekorzyść krążka wpływały idiotyczna okładka oraz słaba produkcja (różnice głośności między kolejnymi kawałkami, efekt echa). Pod względem technicznym nie było źle, choć kwintet ustępował w tej sferze zarówno Deathwish, Sacrilege i Acid Reign, nie mówiąc już o Xentrix. Znalazło się jednak miejsce na kilka przebłysków. Należały do nich chwytliwy Crucifier, potężny The House oraz wolniejszy dudniący Harlequin. Na [2] znalazło się zaledwie sześć utworów, trwających łącznie nieco ponad 31 minut. Zrezygnowano ostatecznie z występujących miejscami na poprzedniku speedmetalowych zagrywek, stawiając na czysty thrash emanujący wpływami Bay Area. Paradoksalnie przy zwiększonej agresji, muzyka straciła na dynamice - tak jakby dwóch nowych gitarzystów po prostu nie dawało rady. W dodatku płytę rozpoczynał fatalny 7-U-S-C z dramatycznie słabym śpiewem Keena. Na uwagę zasługiwał za to Passed Present / No Future z interesującą melodią, czyniącą z kompozycji coś więcej niż typowy thrasher. Wszystko powstawało w pośpiechu i przy niskim budżecie, numery zlewały się ze sobą przy pierwszym odsłuchu. Za to krok naprzód wykonano pod względem strony graficznej i brzmienia. Po zamieszczeniu dwóch numerów (Rather Death Than False Of Faith i Crucifier) na składance "UK Thrash Assault" z 1989 (obok m.in. War Dance, Llamedos Riil i Snyper), formacja rozpadła się w 1990.
Jon Balfour zmarł w 1992. Mike Keen w 2000 próbował dostać się do Skyclad po odejściu Martina Walkyiera. Być może właśnie to niepowodzenie przelało czarę goryczy i doprowadziło wokalistę do samobójstwa 10 kwietnia 2000. 1 stycznia 2008 Blackened Records wypuściła na rynek zremasterowane oba krążki na jednym CD. Po kilku dekadach zespół wznowił działalność z inicjatywy basisty Damona Maddisona.
| ALBUM | ŚPIEW | GITARA | GITARA | BAS | PERKUSJA |
| [1] | Mike Keen | Danny Ranger | Stephen Davis | Damon Maddison | Nathan Maddison |
| [2] | Mike Keen | Paul Bate | Jon Balfour | Damon Maddison | Nathan Maddison |
| [3] | James Manley-Bird | Danny Ranger | Henry Pol | Damon Maddison | John den Buitelaar |
| Rok wydania | Tytuł |
| 1988 | [1] Rather Dead Than False Of Faith |
| 1989 | [2] After The Dream |
| 2022 | [3] Unlamented |
