Włoska grupa założona w 1994 w Bergamo złożona z muzyków używających amerykańsko brzmiących pseudonimów. Jedyny album wypadł nieźle od strony brzmieniowej. Zwracały uwagę mocne i soczyste gitarowe riffy, mocny bas i dudniąca perkusja. Z tego gąszczu dźwięków wyłaniało się przywiązanie przede wszystkim do tradycji Iced Earth pomieszanej z syntezatorami i symfonicznymi wstawkami charakterystycznymi dla włoskiego grania. Przy pierwszym przesłuchaniu ciężko było dzieło Hyperion ogarnąć. Potężna gitara znamionowała najlepszy na krążku Perpetual Burn, by potem przechodzić gwałtowne zmiany nastroju w lekko galopującym Shade Of Sin, łagodnie rozpoczynającego się pianinem The Mirror Of Soul czy wreszcie balladzie Beyond The Sky. Warsztat wokalisty Matta McHantina był delikatnie mówiąc dość ograniczony i momentami jego wysokie rejestry wędrowały w rejony rasowego fałszu. Było to zdecydowanie najsłabsze ogniwo Hyperion. Kolorowa okładka autorstwa Keitha Parkinsona balansowała gdzieś między kiczem a artyzmem fantasy, prezentując walkę pary starozytnych Egipcjan z mumiami w czeluściach katakumb.