Szwedzki zespół założony w 2001 w Göteborgu. W latach 2003-2006 wydał pięć demówek i wrzucił nagrania na dwa splity. Ten depresyjny black metal cechowały: schizofreniczny wokal, wydające się trwać wieczność monotonne powtarzalne zagrywki i na zmianę zbliżający/oddalający się główny riff. To granie celowo wyssano z jakichkolwiek emocji, numery posiadały niemal identyczne tempa, a samo wykonanie kawałków wydawało się nadzwyczaj mozolne. Strojenie gitar w tonacji D zwiększało gorycz i znużenie. Każdy słuchacz, który pragnął szybko być ściągnięty ze szczytu świata, dzięki tym płytom był natychmiastowo ściągany z powrotem do rzeczywistości. Jako, że świat jest pełen chaosu, brudu i chciwości, to duet zapragnął podzielić się swoimi uczuciami nienawiści, niezrównanym bólem i pochłaniającą ciemnością. Zniekształcona gitara torowała drogę przez celowo sprymitywizowaną produkcję. Niekontrolowane wrzaski Carlssona choćby w Isolation ocierały się o awangardową mizantropię. Siła wczenej Hypothermii opierała się jednocześnie na dziwnie kojącej monotonii, której nie przerywały szorstkiego wokale i dziwne pauzy. Na [2] pojawiły się momenty łagodne, reprezentujące spokój pośród burz depresji i przytłaczających emocji, które artysta zawsze próbuje przekazać. Można je było także interpretować jako porażkę, której doświadczał cierpiący, gdy zdał sobie sprawę, że jego sytuacja nie zmieni się tak po prostu. To granie wyczerpywało psychicznie i wywoływało wszelkie negatywne emocje, trudne do opisania słowami. Z biegiem czasu Nachtzeit odszedł, by skupić się na swoich projektach, a Hypothermia zarzuciła black metal, stawiając na [6] i [7] na instrumentalny melancholijny post-rock.
Kim Carlsson śpiewał w depresyjno rock-metalowym Kall (Kall w 2014 i Brand w 2020; grał tam też Phil Cirone). Henrik Sunding założył Lustre, dołączył do Rafnatyr (EP-ka Rafnatyr w 2013) oraz nagrywał solowo jako Nachtzeit (dwie EP-ki: Där Föddes En Längtan w 2015 i Sagor I Natten w 2016). Hans Cools pojawił się w post-blackowym Silver Knife (EP-ka Ring w 2022) i jednoosobowym projekcie Oerheks (trzy demówki: "Cagghenvinna" w 2022, "Landschapsanachronismen" oraz "Valkengebed" - obie w 2023).

Kim Carlsson (ex-Kyla, Lifeover, ex-Life Is Pain), Henrik Sunding (ex-Durthang, ex-Life Neglected, Mortem Parto Humano), Johannes Abrahamsson (ex-Sitra Ahra, ex-Kallbrand),
Richard Abrams (ex-Sitra Ahra, Through The Pain), Hans Cools (ex-The Apostasy, ex-Kilte, ex-Tapetum Lucidum, ex-Trancelike Void, Monads), Phil Cirone (ex-Shining)