
Amerykańska grupa założona w 1983 w Eagan (Minnesota). Swój status w metalowym podziemiu zawdzięczała dwóm pierwszym wydawnictwom. Debiutancka EP-ka zawierała 4 kawałki (Shock Rock, Crack The Whip, Impaler, Heaven`s Force) o łącznym czasie trwania 10 minut. Impaler próbował zaskoczyć nietypowym połączeniem ulicznego niechlujnego speed metalu z zagrywkami punkowymi, shockrockowym image`m oraz tekstach o różnych szkaradzieństwach. Muzycznie postawiono na atak "brudnej" i surowej gitary Toroka, niewątpliwie wzorującego się na Johnie Riccim z Exciter. Bill Lindsey wypluwał z siebie słowa, zachowując jednocześnie niedbałą nosową tonację, nasuwającą nieco skojarzenia z głosem Thorstena Bergmanna z Living Death. Płytka jednak nie była w stanie wytrzymać konkurencji z innymi ówczesnymi produktami wytwórni Combat jak Megadeth czy Possessed - ani w warstwie technicznej ani aranżacyjnej. Po występach Alice`a Coopera, Lizzy Borden czy Nasty Savage, mniejsze wrażenie robiła także zwulgaryzowana okładka.
Zespół poszedł za ciosem, nagrywając pełnoprawny [2] w roku następnym. Sprecyzowano brzmienie, stawiając tym razem na bardziej klasyczne rzeczy w postaci Judas Priest, Black Sabbath, Venom (Puppet Master zrzynał wprost z Live Like An Angel, Die Like A Devil, a Wasteland z Buried Alive), Iggy`ego Popa, ale naznaczając całość elementem specyficznym tylko dla Impaler. Blood Bath dotyczył historii niesławnego Eda Geina, seryjnego mordercy z Wisconsin, a we wszelkie prawidła horror-metalu wpisywał się Metal Messiah. Tylko tutaj można było spotkać tak dziwaczny mix heavy, thrashu, punku i rock`n`rolla. Przy odsłuchu Search And Destroy odnosiło się wrażenie spotkania się w jednym studio załóg Ramones i Venom. Krążek był udany, ale grupa nadal koncertowała po ciasnych klubach, nie mogąc zdobyć uznania większego audytorium. Pod koniec lat 80-tych potencjał formacji zaczął raptownie gasnąć - dowodem tego były kolejne albumy, które przeszły bez echa.
Dyskografię uzupełnia potrójna składanka Chronicles Of Terror, zawierająca ponad 70 utworów w wersjach demo z lat 1983-1992. Michael Torok założył projekt sygnowany własnym nazwiskiem i wydał dwie płyty w konwencji hard rocka lat 70-tych (Silence w 1996 i Binge & Purge w 2001). Eric Allyn zmarł 28 czerwca 2018 w wieku 56 lat na raka.
| ALBUM | ŚPIEW | GITARA | GITARA | BAS | PERKUSJA |
| [1-2] | Bill Lindsey | Michael James Torok | Court Hawley | `Meaty` Bob Johnson | |
| [3] | Bill Lindsey | Michael James Torok | John Stradinger | Court Hawley | Erin Ryan |
| [4] | Bill Lindsey | Nikki Nichols | - | Eric Allyn | Ron Barna |
| [5] | Bill Lindsey | Brad Johnson | Eric Allyn | Ron Barna | |
| [6-8] | Bill Lindsey | Brad Johnson | Eric Allyn | Tom Croxton | |
| [9] | Bill Lindsey | Brad Johnson | Court Hawley | Tom Croxton | |
| [10-11] | Bill Lindsey | Brad Johnson | Kyle Skogquist | Court Hawley | Tom Croxton |
Tom Croxton (ex-Impetigo)
| Rok wydania | Tytuł |
| 1985 | [1] Rise Of The Mutants EP |
| 1986 | [2] If We Had Brains...We'd Be Dangerous |
| 1990 | [3] Wake Up Screaming |
| 1996 | [4] Undead Things |
| 1998 | [5] It Won`t Die |
| 2000 | [6] One Nation Under Ground |
| 2002 | [7] Old School Ghouls |
| 2002 | [8] The Mutants Rise Again EP |
| 2005 | [9] Habeas Corpus |
| 2008 | [10] Alive Beyond The Grave (live`2006) |
| 2009 | [11] Cryptozoology (Creatures Of God?) |

