Angielskie trio powstałe w 1972 w Londynie. Dziesięć utworów nagranych przez młodych chłopaków złożyło się na kapitalny album heavy-rockowy. Od razu trzeba podkreślić, że płycie towarzyszyły dwa poważne mankamanty. Pierwszą była głupawa nazwa samego zespołu, którą cześciowo zainspirowała komiksowa postać Incredible Hulk. Kolejną wadą były trzy różne okładki - wszystkie debilne - przedstawiające świnię (wydanie angielskie, francuskie i niemiecke), przez co fanom (zmylonym nieco numerem płyty) wydawało się, że był to trzy osobne płyty. Ekipa nie bawiła się w jakieś eksperymenty, serwując granie ciężkie, z wieloma popisami gitarowymi i perkusyjnymi. Niewątpliwie bowiem Ken Gordon i Tony Awin byli gwiazdami wydawnictwa. Heavy/blues wymieszano tutaj w smakowitych proporcjach z przyciężkawą psychodelią, jakby w jednym studio spotkali się Cream i Budgie. Do najjaśniejszych punktów należały utwory z zapamiętalnymi riffami: Lame, Tadpole, Warning i przede wszystkim To The Sea. Trafiły tu także trzy spokojniejsze kompozycje (Execution, Walk The Road, Losing Myself), skręcające intrygująco w kierunku folkującego bluesa. Spore wrażenie robił także przygważdżający blues Wreck My Soul, udowadniający doskonałe panowanie muzyków nad instrumentami.
Po rozpadzie grupy w 1974, edycje winylowe były trudno dostępne. Dopiero kierowana przez Lee Dorriana z Cathedral wytwórnia Rise Above Records wydała album na CD w wersji zematserowanej i z czteroma znakomitymi bonusami pochodzącymi z marca 1973. Był wśród nich m.in. przeróbka Chicken Shack Burnout z piłującą zagrywką przewodnią, mieniący się wieloma tempami swobodnie odegrany Finger Fish czy wyśmienity Goin` Down.

   (wersja niemiecka)