Niemiecki zespół folkmetalowy założony w 1995 w Berlinie, odważnie wykorzystujący w swoich kompozycjach dorobek kulturowy europejskich narodów. W utworach pojawiały się motywy celtyckie, nordyckie, germańskie i iberyjskie, a muzycy śpiewali w różnych językach, także po łacinie. Pierwszym naprawdę dobrym krążkiem był [3], zbiór metalowych aranżacji średniowiecznych utworów. Na płycie znalazły się takie przeróbki jak chociażby Cantiga 166 i Cantiga 353 Alfonsa X czy Vor Vollen Schusseln Francoisa Villona. Dużą rolę wreszcie zaczęły odgrywać gitary, stanowiące tu trzon muzyki i skutecznie dopełniane przez dudy. Znalazło się również miejsce dla instrumentalnego Stella Splendens. Podobać się mogły melodyjne Ai Vis Lo Lop, Hiemali Tempore, Villeman Og Magnhild, Palästinalied czyTotus Floreo.
Prawdziwym jednak przełomem w karierze In Extremo było wydanie [5]. Ta grupka ludzi, wyglądających jakby pochodzili z innej epoki, w doskonały sposób połączyła dawne motywy i instrumentarium z ciężkimi gitarami, tworząc prawdziwie niepowtarzalną muzykę. Znów sięgnięto do autentycznych kompozycji średniowiecznych i ludowych, przerabiając je na metalową modłę, ale nie brakowało tym razem utworów w pełni lub częściowo autorskich. Do tych brzmiących mocno barokowo należały z pewnością Merseburger Zauberspruche, Herr Mannelig i instrumentalny Miss Gordon Of Gight, w których największy nacisk położono na nawiązania do muzyki dawnej. Z reszty wyróżniały się jeszcze trzy kawałki - fantastyczne Spielmannsfluch i In Extremo oraz rewelacyjny cover Sisters Of Mercy This Corrosion, do którego nakręcono nawet teledysk. Był to jedyny na tamte czasy kawałek zaśpiewany przez muzyków po angielsku. Poza słynnymi dudami, na płycie pojawiły się również bębny, kobzy i harfa.
[6] przynosił brzmienie nieco odmienne od tego, jakie grupa wypracowała wcześniej. Na albumie mniej było wymyślnego instrumentarium, muzyka była za to zdecydowanie mocniejsza i nowocześniejsza (Krummavisur, Omnia Sol Temperat). Gitary niebezpiecznie zbliżyły się do stylistyki nu-metalowej, a niektóre kawałki przypominały nawet styl Rammstein (Wind, Le`Or Chiyuchech). Znalazło się również miejsce dla motywów spokojniejszych, jak Lebensbeichte czy Vollmond. Zwieńczeniem krążka był powoli rozwijający się Unter Dem Meer. Na [8] grupa po części powróciła do stylu znanego z [3] i [5]. Znakomita była również [11] z takimi przebojami jak Sängerkrieg, En Esta Noche, Frei Zu Sein czy zaśpiewanym po angielsku An End Has A Start. Nie udało się formacji jednak odzyskać tronu w tej stylistyce, który przejął włoski Folk Stone.