Angielski jednoosobowy projekt powstały w Norwich w 2010. od początku próbował podpiąć się pod progresywno-awangardową falę black metalu, ale taką muzykę trzeba po prostu umieć grać. Pod głupawa nazwą i nijakimi okładkami kryła się muzyka o podobnym charakterze. Amatorskie gitary, śmieszne rytmy automatu perkusyjnego i wrzask utopca z bagien nie czyniły tych wydawnictw ciekawymi. Rogers co prawda starał się i utwory brzmiały szczerze, ale to nie chroniło utworów przed artystyczna porażką. Każda nuta wydawała się sklecona w celu unikania jakiejkolwiek melodii, nie było poczucia spójności pomiędzy jednym akordem a następnym. Tak jakby John położył gitarę na ziemi i pozwolił swojemu kotu chodzić po progach, jednocześnie to wszystko nagrywając. Było kilka momentów ciekawych, kiedy ta łupanka się uspokajała, ale generalnie zamiast intrygujących dysonansów, Iskalde Morket proponował muzykę odpychającą w negatywnym tego słowa znaczeniu, gdyż nie potrafił złaczyć spójnie w jedno wybuchającego chaosu i wyskakującymi niczym z kapelusza progresywnymi rytmami.