Fińska grupa założona w 2012 w Lempäälä. Wystartowała dwiema demówkami "Legionnaire" w 2014 i "The Enigma Of Time" w 2015. Następnie wydała w barwach włoskiej wytwórni Gates Of Hell Records debiutancki album. Trwał on nieco ponad pół godziny, ale te osiem kawałków robiło duże wrażenie. W tym wehikule czasu z lat 80-tych przewijały się rozmaite wpływy: od wczesnego Iron Maiden poprzez Liege Lord po epickich gigantów spod znaku Manilla Road czy Omen. Świadomie zastosowano głuchą produkcję, która nadała całości pozytywnego garażowego posmaku. Numery wręcz przesycono energią w stosunku do klasycznej monumentalnej stylistyki rycerskiego heavy, ale nadawało to z pewnością urok wszystkiemu i element oryginalny w muzyce z gruntu mało oryginalnej. Clairvoyance rozpoczynał się wolno i dostojnie nabierał temp wręcz speedmetalowych i w takich tempach zespół czuł się znakomicie - szczególnie gdy melodia była chwytliwa jak w tej kompozycji oraz w kolejnym szybkim i kunsztownie rozegranym gitarowo Enigma Of Time. W zgrabnym Shadow Upon The Metropolis pojawiały się folkowo-rycerskie ozdobniki, ale użyto tych motywów z umiarem. Dawn Of Genesis to utwór pełen zadziornie podanych klasycznych motywów, nieco słabszy był natomiast Millennium, w którym wykorzystane elementy wydawały się zbyt ograne. Na koniec maidenowy Black Harbinger oraz pagan-folkowo-bitewny wyborny Olympian Aegis. Pewnie więcej można by ogólnie oczekiwać od solówek gitarowych, które był co prawda osadzone w klimatach lat 80-tych, ale bez specjalnego błysku. Aku Tiensuu był zdecydowanie lepszym gitarzystą niż wokalistą i jego mało wyrobiony głos ginął w potędze ostrych zadziornych riffów. Można powiedzieć, że tak śpiewano w złotej dekadzie metalu, ale Legionnaire przydałby się jakiś mocniejszy i bardziej zdecydowany wokal, nie sprawiający miejscami wrażenia amatorszczyzny. Do tego wszystkiego dochodziły głośna perkusja i nieustanne basowe szarże na bardzo dobrym poziomie. Grupa przedstawiła coś innego i swoistego na ugładzonej i wyważonej scenie fińskiego heavy metalu, serwując krążek niesforny, krnąbrny i trochę miejscami naiwny, na który fani lat 80-tych jednakże powinni zwrócić uwagę.