Rosyjska grupa powstała w kwietniu 1987 w Moskwie z inicjatywy czterech muzyków Arii. W poprzedniej kapeli nie znaleźli uznania ze swoimi pomysłami na zaostrzenie brzmienia. Początkowo wokalistami byli Aleksander Arzamaskow, potem Grigorij Korniejew - obaj jednak nie posiadali zadowalającego głsu i w końcu za mikrofonem stanął Michaił Seryszew. Wydany nakładem radzieckiej wytwórni Mielodia debiut zawierał speed metal z thrashowymi inklinacjami - podobny do rodaków z Kruiz, choć pojawiły się również motywy z Walls Of Jericho Helloween. Obok dwóch przeróbek Arii (Wolia I Razum oraz Wstan Strach Prieodoliej), uwagę zwracały dwa pędzące numery: Master i Bieriegis!. Obok rasowego grzania wrzucono tu zaskakująco lekki Szczit I Miecz, emanujący NWOBHM i mogący z powodzeniem trafić na płytę Arii. Dziwił również Jeszczo Raz Nocz z mroczną atmosferą, sprawiający wrażenie nieudanego i na siłę wydłużonego eksperymentu. Umieszczenie podobnej kompozycji pośrodku niby-thrashowego krążka było niezrozumiałe. W efekcie powstawało wrażenie dzieła skleconego pospiesznie i bez rozmysłu, mające jedynie uzmysłowić dawnym kolegom, że Master był w stanie zaistnieć samoistnie. Materiał promowano na tournee po Związku Radzieckim i Polsce.
[2] stanowił dzieło bardziej przemyślane i ukierunkowane zdecydowanie na thrash spod znaku Anthrax. Wszystkie utwory poprzedzono intrami, a echa specyficznych rosyjskich naleciałości pojawiały się w folkującym Palaczi, My Nie Raby oraz orientalizującym Juda. Część tekstów opowiadała się politycznie po stronie lewicoej i antyrządowej. Nawet jednak tutaj trafiły wypełniacze w rodzaju solówki na basie Amstierdam czy bezpłciowego Wojna. W latach 1989-1991 muzycy nagrywali w Belgii trzecią płytę Impierium Zla, ale ostatecznie ukazała się ona jako anglojęzyczna [3]. W dodatku posypał się nieco skład - klawiszowca Pokrowskiego słychać było tylko w ponad dwuminutowym intrze, w studio pojawiło się aż pięciu perkusistów. Master tym albumem podjął próbę zdyskontowania sukcesu Coma Of Souls Kreatora z wtrąceniami specyficznymi dla Beneath The Remains Sepultury. Całość zdominowały riffy Bolszakowa, który musiał zastąpić dojeżdżającego sporadycznie do Niderlandów Popowa. Niespecjalnie za to na tle agresywnej reszty wypadł nijaki cover Black Sabbath Paranoid. Wkrótce odszedł Bolszakow i jego partie wykorzystano jeszcze w kawałku Screams Of Pain na [4]. Mający być partnerem Popowa na tym wydawnictwie Wiaczesław Sidorow szybko popadł w konflikt z Granowskim, wobec czego Siergiej zarejestrował praktycznie partie gitary w pojedynkę. Kolejne dzieła nie zdobyły większego rozgłosu poza granicą Rosji.
Kirył Pokrowski nagral solowo Brugge w 1991, Top Of The Mountain w 1994 i Romantic On The Road w 2006. Zrealizował ponadto ścieżki dźwiękowe do gier komputerowych: "The L.E.D. Wars" (1997), "Divine Divinity" (2002), "Beyond Divinity" (2004) i "Divinity 2: Ego Draconis" (2009). Muzyk zmarł 1 czerwca 2015 w wieku 50 lat. Igor Molczanow natomiast zmarł 29 kwietnia 2025 w wieku 63 lat.

Andriej Bolszakow / Kirył Pokrowski / Alik Granowski / Igor Molczanow (wszyscy ex-Aria)