Amerykański zespół powstały w Detroit w 1964, którego nazwą była skrótem od Motor City Five. Zaliczany zarówno do pionierów hard rocka i punku, początkowo grał rhythm`n`bluesa, soul i awangardowy jazz. Dwa single One Of The Guys i I Can Only Give You Everything z lat 1966-1967 ukazały jednak nowe oblicze formacji o dynamicznym brzmieniu, wyrosłe z ulicznej filozofii. Kiedy muzycy nawiązali współpracę z Trans Love Commune i lewicową partią Białych Panter, stali się jednym z wiodących grup undergroundowych w Detroit. Sławę MC 5 osiagnęli debiutem, nagranym na żywo w dniach 30-31 października 1968 w klubie "Grande Ballroom". W 2003 magazyn "Rolling Stone" usadowił krążek na 294 miejscu najważniejszych płyt wszechczasów. W tamtych czasach wspiął się na 30 pozycję listy Billboardu. Ten frapujący album wypełniła muzyka hałaśliwa, zgiełkliwa i pełna sprzężeń, ale nie męcząca. Do historii muzyki przeszły wykrzyczane hymny Kick Out the Jams i Rama Lama Fa Fa Fa, kosmicznie brzmiący Starship oraz wydłużony do sześciu minut cover Johna Lee Hookera Motor City Is Burning, w którym Rob Tyner wcielał się w snajpera Czarnych Panter podczas Insurekcji w Detroit z 1967. Szybko pojawiły się kontrowersje związane ze słowami wykrzykiwanymi w utworze tytułowym: "Kick out the jams, motherfuckers!". W późniejszych wydaniach zostały one ocenzurowane i pojawiały się jako "Kick out the jams, brothers and sisters!" (do pierwotnej wersji powrócono dopiero na wydaniu kompaktowym). Kolejne problemy związane były z polityką, kiedy do gwałtownych protestów doszło po występie zespołu podczas Konwencji Narodowej Demokratów w 1968 w Chicago.
[2] również stawiał na prostotę, szybkość i agresywność, ale zapowiadał raczej nadejście punk rocka, niż muzyki ostrzejszej. Płyta nie była tak niekonwencjonalna jak poprzednia, ale udowodniła, że zespół potrafił narzucić sobie studyjną dyscyplinę. Zwracały uwagę przede wszystkim Tonight, Shakin` Street i nowa wersja Looking At You. Z kolei na [3] materiał napisali wszyscy muzycy poza basistą Davisem, przez co powstała płyta mało ostra, skomponowana w dodatku przy pomocy kilku jazzmanów z Detroit. Spadkowej tendencji nie zmieniła nawet przeprowadzka MC 5 do Europy. W maju 1972 z zespołu odszedł Davis (grał potem w Destroy All Monsters), a pozostali członkowie MC 5 nagrali jeszcze trzy nowe utwory: Gold, Train Music i Inside Out do ścieżki dźwiękowej filmu "Gold". Była to ostatnia sesja nagraniowa zespołu, wkrótce potem drogi muzyków rozeszły się w związku z problemami narkotykowymi. W skład [4] weszły utwory rzadkie i alternatywne wersje tych znanych. Niedoceniany w swoich czasach, MC5 jest obecnie uważany za jeden z ważniejszych w historii muzyki rockowej.
W 2003 Kramer, Davis i Thompson ponownie zagrali razem w klubie "100" w Londynie - Freda Smitha zastąpił Nicke Andersson z The Hellacopters. Swoich głosów użyczyli natomiast David Vanian z The Damned, Lemmy Kilmister z Motörhead, Ian Astbury z The Cult i piosenkarka Kate O'Brien. W 2004 odbyło się światowe tournée zespołu pod nazwą DKT/MC5, resztce dawnej ekipy towarzyszyli m.in. Mark Arm z Mudhoney, Nicke Royale i Evan Dando z The Lemonheads. Dyskografię uzupełnia wiele nieoficjalnych koncertówek: Teen Age Lust z 1996 (koncert z 1970), Phun City z 1996 (koncert z 1970), Live At The Sturgis Armoury z 1998 (koncert z 1968), Are You Ready To Testify? The Live Bootleg Anthology z 2005 oraz Live At The Grande Ballroom `68 z 2006. MC 5 na konice mieli również pokaźną liczbę składanek różnej maści: Black To Comm z 1994, Power Trip z 1994, Looking At You z 1995, The American Ruse z 1995, Ice Pick Slim z 1997, 66 Breakout z 1999 oraz The Big Bang! Best Of The MC5 z 2000. [5] był pośmiertnym hołdem dla tego hałaśliwego kwintetu i wydano go w 2024 - tego samego roku, w którym zmarli Kramer i Thompson. Na płycie zagrali m.in. Slash, Tom Morello (Rage Against The Machine), William Duvall (Alice In Chains) i Vernon Reid (Living Colour).

Późniejsze losy członków MC 5:

• Rob Tyner zmarł 17 września 1991 w wieku 47 lat na zawał serca we własnym samochodzie na parkingu w rodzinnym Ferndale (Michigan)
  
• Wayne Kramer pojawiał się czasami na albumach innych wykonawców, zanim trafił do więzienia za wykroczenia związane z narkotykami. Nieoczekiwanie spotkał tam Davisa, odsiadującego wyrok za podobne przewinienia. Po wyjściu z więzienia Kramer wydał serię albumów solowych. Kramer zmarł 2 lutego 2024 w wieku 75 lat na raka trzustki
  
• Fred Smith po krótkim romansie ożenił się z Patti Smith (miał duży udział w powstaniu jej albumu Dream Of Life w 1998), założył Sonic`s Rendezvous Band (Sweet Nothing w 1999 oraz City Slang w 2000), aby ostatecznie wycofać się z branży muzycznej. Zmarł 4 listopada 1994 w wieku 46 lat na niewydolność serca
  
• Michael Davis - Destroy All Monsters i Blood Orange. 17 lutego 2012 Davis zmarł na wskutek niewydolności wątroby w wieku 68 lat
  
• Dennis Thompson zmarł 9 maja 2024 na wskutek ataku serca w wieku 75 lat. Był ostatnim żyjącym muzykiem oryginalnego składu