Szwajcarski kwartet założony w 2020 w Winterthur. Zespół zaprezentował epicki heavy metal zbliżony do stylu włoskiego Assedium czy grecki Wrathblade. Dojście na [3] drugiego gitarzysty Sebastiana Vogta uczyniło muzykę ciekawszą, a Uzzy Unchained z niezachwianą wiarą śpiewał w The Raving Light Of Day, odegranym zadziornie w wolnym tempie. Potem jednak było różnie - głównie za sprawą tego, że ekipa sięgała po tempa szybsze i heavy metal bardziej ograny przez Amerykanów i Niemców. Mniej agresywny mix Skullview i Sacred Steel wrzucono w Iron Plains, Cowards Remain oraz Might. Lepszy był Power, teatralnie zaśpiewany i tu wokal był nawet ważniejszy od gęstego basowego podkładu i dłuższych ciętych gitarowych wybrzmiewań. Granie wolniejszego epickiego heavy wydawało się po prostu sztuką zbyt trudną i domeną Greków czy Włochów. Właśnie dlaego Raikaszi przekonywał mniej i z innym forntmanem takie numery byłyby zupełnie nieatrakcyjne. Za to miarowo rozpoczynający się All Wicked Schemes Unite był bardzo dobry, z odpowiednio surową dumą miecza i topora (jak również jednoznacznymi odniesieniami do Manowar w drugiej części). Nie bardzo wiadomo o co chodzio muzycznie w Babe Eternal, gdyż nie była to ani udana nostalgiczna pół-ballada, ani epicki hard rock w dawnym stylu. Dziwne zakończenie płyty, kiedy słuchacz spodziewał się na koniec czegoś bardziej monumentalnego. Megaton Sword celował w czołówkę grania epickiego i ten krążek był przyzwoity, ale muzycy powinni jeszcze popracować nad stylem i jego krystalizacją w jednym określonym kierunku.

Daniele Brumana / Sebastian Vogt (obaj ex-Forlet Sires)