Szwedzki zespół powstały w 1985 w Uppsala. Jedyny krążek przypominał stylistycznie wczesną Metallikę, ale od Hetfielda i spółki Midas Touch różnili się brakiem łatwych przyjemnych melodii, grając w zamian zakręcony thrash o surowym brzmieniu, miejscami nawiązujący skomplikowaniem niemal do Mekong Delta. Nie był to album łatwy i przyjemny, a nieustanne zmiany tempa i połamane gęste riffy przez cały czas zmuszały słuchacza do pełnej koncentracji. Przy okazji Szwedzi postanowili kroczyć własną artystyczną ścieżką komponując dźwięki na wskroś oryginalne. Warto podkreślić znakomite wyczyny duetu gitarzystów Gustavsson-R.Sporrong, które wpędziły zapewne w kompleksy wielu konkurentów. Patrik Wiren operował typową dla thrashu szorstką barwą głosu, ale często uciekał się do melorecytacji, za pomocą których starał się stworzyć odpowiedni nastrój. Gdyby na tej płycie śpiewał ktoś inny, z pewnością materiał mógłby wiele na tym stracić. Czasami kwintet serwował zagrywki speedmetalowe z progresywnym posmakiem, a całość z pewnością mogła się podobać fanom Vio-lence i Vendetta. Nie było to jednak granie aż tak techniczne jak choćby Toxik, Coroner czy Deathrow. Trudną muzykę skierowano do wąskiego grona odbiorców i poprzetykano krótkimi przerywnikami (Arrival, Reminiscence). O sile krążka decydowały nie tylko szybkie i agresywne kompozycje w postaci choćby Sinking Censorship, Sepulchral Epitaph czy Acessory Before The Fact z imponującym wejściem basu, ale także numery zbudowane na tempie bardziej stonowanym i posiadające intrygującą futurystyczną atmosferę (When The Boot Comes Down, Subhumanity). Słabszym wydawał się jedynie True Believers Inc., w którym jakby na siłę "przypiłowano" tempo. Album nie spotkał się niestety z szerszym odzewem, ani jakimś szczególnym wsparciem ze strony wytwórni Noise Records.
Patrik Wiren dołączył do doomowo-thrashowo-industrialnego Misery Loves Co., z którym nagrał Misery Loves Co. w 1994, EP-kę Happy? w 1995, EP-kę Need Another One także w 1995, Not Like Them w 1997 oraz Your Vision Was Never Mine To Share w 2000. Patrik Sporrong jako Pat Splat grał w thrashowym F.K.Ü. (Metal Moshing Mad w 1999, Sometimes They Come Back To Mosh w 2005, Where Moshers Dwell w 2009, 4: Rise Of The Mosh Mongers w 2013 i 1981 w 2017) oraz w speed/thrashowym The Hidden (Fearful Symmetry w 2014).