Włoska grupa założona w 1984 w Mediolanie. Przez wiele lat walczyła o przetrwanie, nie potrafiąc zdobyć zaufania szefów żadnej wytwórni. Coś ruszyło dopiero po rozprowadzeniu dwóch demówek w 1987: "2nd" i "Under Three Half Moons". W końcu muzycy założyli własną firmę płytową Cult'N'Roses, a debiutancki album stylistycznie przypaść mógł do gustu miłośnikom Crimson Glory i Queensryche. Świetną robotę w tym progresywnym świecie wykonali obaj gitarzyści: Oliveri i de Lamare. Wokalista Andrea Ruggeri śpiewał w sposób romantyczny i dystyngowany, wzorując się bezsprzecznie na tonacji i umiejętnościach Midnighta. Obok jednak tak udanych utworów jak Shy Girl, wrzucono takie wypełniacze jak instrumentalny The Moon. Po tym w końcu udanym starcie, kariera Włochów utknęła w miejscu, a po odejściu w 1992 Ruggeriego do Time Machine - załamała się.
Ekipa powróciła w 1998 w zreformowanym składzie i z kobietą za mikrofonem. Promocją czteroutworowego [2] zajęła się Adrenaline Records - na płytce znalazły się m.in. akustyczna wersja Tonight oraz cover Dream Theater You Not Me. Znacznie lepszym dziełem była sygnowana przez koncern Steelheart [3], na której Włosi powrócili do melodyjnego prog-metalu z posmakiem Queensryche i wtrąceniami z klasycznego heavy. Bonetti dysponowała silnym głosem, dalekim od zawodzeń gotyckich div. Na wyżyny swych możliwości wokalistka wspinała się w trzech częściach Insignificant Details.
Dyskografię uzupełniała przeróbka Queensryche Anybody Listening? na tribute Warning: Minds Of Raging Empires w 2000.