Szwedzka grupa powstała w 1968 w Vällingby na przedmieściach Sztokholmu jako The Imps. Sekcja rytmiczna - Stalbtrandt i Inge - jeszcze w tym samym roku weszła w skład nowo powołanego do życia zespołu Train. Warto wspomnieć, że angielskim gitarzystą tego szybko zdobywającego popularność tria był Terence `Snowy` White - ten sam, który za kilka lat miał zostać piątym Floydem. Szwedzi opuścili Train jesienią 1969 i sami zrekrutowali gitarzystę Richarda Rolfa. Jako jednolity narodowościowo, skład podjął decyzję o wykonywaniu swoich utworów jedynie po szwedzku. Tuż przed koncertem u boku Fleetwood Mac w Göteborgu zmianie uległa nazwa formacji - w poszukiwaniu inspiracji muzycy zajrzeli do kalendarza i jako że występ ten miał miejsce 1 listopada 1969, wybrano szyld November. Na początku 1970 zarejestrowano kilka utworów w studio Sveriges Radio. Audycja spotkała się z rewelacyjnym przyjęciem co niewątpliwie ułatwiło ekipie nagranie w tym samym miejscu pierwszej płyty. W zasadzie każde power-trio powoływało się na inspirację Cream, a November nie był wyjątkiem. Podobieństwa występowały najczęściej w tendencji do wplatania do kompozycji drobnych i pomysłowych innowacji - coś na wzór przesunięcia akcentu metrycznego w Sunshine Of Your Love. Wystarczyło posłuchać Varje Gang Jag Ser Dig Känns Det Lika Skönt - kapitalnego heavy-bluesa. Co uważniejszy słuchacz mógł wychwycić pewne nieregularności w pracy perkusji - niby drobiazg, a jednak to stukanie w werbel czyniło utwór ciekawszym. W wielu innych miejscach nader zmyślne zestawiono rozmaite motywy, niekiedy wręcz pojedyncze dźwięki, co dowodziło kunsztu i pomysłowości członków zespołu. Było trochę Zeppelinów i nieco fletu, jak również psychodelicznych wtrętów. Jako singiel promujący całość wybrano Mount Everest zdobył w Szwecji znaczną popularność, odchodząc od sztampy i prezentując różne elementy sensownie urozmaicające i nadające utworowu progresywnego sznytu. Płyta posiadała zdecydowanie jednak heavy-rockowy charakter, pomimo bezsprzecznego tła bluesowego. Kawałki potrafiły zaskoczyć melodyjnością niemal z ludowych tańców (En Annan Värld) czy chwytliwością trudną do sklasyfikowania (Gröna Blad, Attonde). Pod względem instrumentarium postwiono na ostrą wyrazistą gitarę i daleką od banalności pracę sekcji rytmicznej. Płytę zarejestrowano w ciągu zaledwie trzech dni, ale produkcja stała na zaskakująco wysokim poziomie - wszystko brzmiało soczyście.
Niesieni na skrzydłach sukcesu, muzycy nagrali drugi album, brzmiący niemal identycznie co debiut. Było w tym wszystkim coś z Power Of Zeus, Toad i Samuel Prody. Zniknął jednak flet, który zastąpiono okazjonalnymi partiami fortepianu i organów. Ten zabieg nie zaszkodził zespołowi w utrzymaniu ciężkiego brzmienia, dodał tylko odrobinę ciepła i blasku. Tak było na przykład w otwierającym Sista Resan, gdzie liryczny fortepian szedł w parze z psychodeliczną gitarą. Później robiło się już ciężko w stylu Black Sabbath (Men Mitt Hjärta Ska Vara Gjort Av Sten, Pa Väg) lub Hendrixa (Mina Fotspar Fylls Av Vatten, Mouchka, Ganska Langt Fran Sergel). Obok ciężkiego bluesowego En Lang Dag Ar Over wrzucono również skoczne boogie En Ny Tid Ar Här, a nawet dwie instrumentalne miniaturki (klimatyczna Och Sa En Morgon i żartobliwa Asthamahgurchk). Świetnie wypadł także najcięższy z całej trójki album trzeci. Na okładkę trafiła reprodukcja obrazu bitwy pod Lützen z 1632 autorstwa XIX-wiecznego malarza Carla Wahlboma. Po raz kolejny słuchacz otrzymał znakomite kompozycje z mocną perkusją, przygniatającymi riffami i znakomitymi solówkami gitarowymi. Za faworytów uznano piekielnie mocny Rödluvan, ponury Februari i porywający Kommer Langsamt. Do całości nie pasował za to inspirowany Santaną Starka Tillsammans. Tuż po koncercie w klubie "Domino" w Sylwestra 1972 zespół się rozwiązał.
Po rozpadzie November, Björn Inge dołączył do jazz-rockowego Energy (Energy w 1974), natomiast Stalbrandt wszedł w skład progresywno-rockowego Saga (Saga w 1974). Richard Rolf pojawił się jeszcze w kapelce Jajja Band (singiel Tararna / Linda w 1979). Wydany po latach [4] zawierał nagrania koncertowe z lat 1970-1971.