Amerykańska grupa powstała w 2002 w New Jersey, kiedy to Visser po raz pierwszy zetknął się z pochodzącymi z Ukrainy Popową i Liakowiczem. Po dołączeniu Rosjanki Anny Dok, kariera ekipy nabrała rozpędu 7 września 2003 na gali "L'Amours" w Nowym Jorku, gdzie Operatika otwierała występ fińskiego Nightwish. Potem przyszły występy w roli supportu przed MSG, Helloween, Yngwie Malmsteenem, Europe i Therion. Zarówno demo "Dreamworld" z 2005, jak i pełnoprawny debiut próbowały stanąć w szranki ze wspomnianym Nightwish. Wypadło to całkiem imponująco, biorąc pod uwagę umiejętne wykorzystanie elementów neoklasycznych. Ten symfoniczny powermetal oparto na świetnych dialogach gitarowo-klawiszowych oraz znakomitym i nie działającym na nerwy głosie Popowej. Krążek otwierał szybki i melodyjny Gladiator ze świetnymi chórkami. Prawdziwym popisem był jednak rozwijający się masywny Tears Of The Sun z chwytliwym refrenem i wyśmienitą grą gitarowo-perkusyjną. W Dark Horizon ponownie uwagę zwracał popis 32-letniego Vissera, który wyrastał na prawdziwą gwiazdę "znikąd" neoklasycznego metalu, a sam kawałek przypominał ścieżkami wokalnymi dokonania Nightwish. Po krótkim i urozmaiconym growlingiem Ice Queen, następował znacznie ciekawszy Life Saving Flame, osadzony w średnio-szybkim tempie. Pod ekipę Holopainena zagrano także Mask In The Mirror, choć wszystko w szybszej powerowej konwencji, ze smakowitą grą perkusji Liakowicza, który nie stronił od podwójnych stopek. Muzyczną ucztą był również The Calling, którym Operatika udanie podsumowała w zasadzie swój debiut. W studio ekipę wspomógł stary wyjadacz basista Mike LePond. Japońska edycja zawierała bonus w postaci utworu Dreamworld. Fantastyczną okładkę namalowała Alexandra Bach, spod ręki której wyszły również projekty graficzne Ghost Opera Kamelot czy Memories Of A Dying Whore Wykked Wytch.
Dyskografię uzupełnia cover Dio We Rock, z którego zyski ze sprzedaży przeznaczono na Dio`s Stand Up & Shout Cancer Fundation. 31 sierpnia 2012 formacja oficjalnie zmieniłą nazwę na Operatika Element, wydając jeszcze w tym samym roku pod nowym szyldem utwór Haunting In The Night. Bill Visser już wówczas nie był członkiem Operatiki, poświęcając się działalności w Psychoprism.