Grecka formacja powstała w 2001 w Atenach. Zadebiutowała dwoma demówkami: "Sound & Vision" w 2004 i "The Guiding Light" w 2005. Debiutancka EP-ka nie wyróżniała się niczym poza XVI-wieczną przeróbką średniowiecznej kolędy The First Noel. [2] również zaczynał się poprawnym symfoniczno-powermetalowym Amidst The Battle, który zyskiwał pozytywnie, kiedy pojawiał się refren. Po nim wkraczał potężny Nuclear Winter z gościnnym udziałem Niny Kassis, z udanym chwytliwym refrenem i bujającą solówką. Darkness Comes zahaczał o pełne dramatyzmu granie epickie z gościnnym udziałem skrzeczącego Emmanouila Papaioannou. Przyjemnie wybrzmiewał instrumentalny Steel Horizons, po którym następował folkowo brzmiący Oldead. Album zamykał trzyczęściowy blisko 15-mintowy Beyond Eternity - The Parting był w zasadzie dłuższym intrem z akustyczną gitarą i podniosłymi wokalizami, The Slaughter - posiadał rozmach dzięki świetnym chórkom, a The Vision utrzymano w szybkich podniosłych tempach. Trylogia stanowiła niezłe zwieńczenie tej epickiej przygody. Nieco rycerskiego power/folku wrzucono w Oldead w stylu zdecydowanie włoskim pod Thy Majestie i Kaledon. Album dopełniły instrumentalne miniatury, w tym świetnie zagrany przez Batistatosa neoklasyczny ultra szybki Steel Horizons. Płytę wyróżniała dobra produkcja, z kapitalnie ustawioną perkusją i klawiszami oraz nad wyraz przemyślanym mixem Vangelisa Yalamasa. Krążek zwrócił (choć nie od razu) uwagę wytwórni płytowych, zresztą był mocno wspierany przez greckie metalowe środowisko muzyczne. W 2010 ukazała się nakładem wytwórni IceWarrior Records rozszerzona wersja tej płyty z utworami, gdzie zaśpiewał mało znany jeszcze wtedy Yannis Papadopoulos oraz zagrał Bob Katsionis.
Po dekadzie przerwy, ekip wróciła z nowym wokalistą i świetny [3] deklasował konkurencję w ramach monumentalnej pompatycznej rycerskiej epiki. Już Elder Blood serwował całe bogactwo dźwięków: orkiestracje, symfonię, teatralne tła, bombastyczne chóry i pełne świeżości gitarowe popisy Thanasoglou. Together We March to rycerski powermetal zaśpiewany gościnnie przez Rippera Owensa, który rozdzierał głosem w mega-epickich zwrotkach i refrenach. Nasycony patosem Gravewalker dumnie kroczył wspierany chórami i pełną ekspresji manierą wokalisty oraz niezwykłym refrenie. The Undefeated GaulAn Adventure Song nastepowała gwałtowna zmianę klimatu na piękną pieśń barda, osadzoną rzecz jasna w średniowiecznej kulturze zamkowej. We Freedom Is Not Negotiable powracał rasowy symfoniczny power i ten numer rozkwitał w potężnych chóralnym refrenie. Niespełna 3-minutowy Nostos przykuwał uwagę zwiewnym śpiewem Norweżki Marit Borresen i duchem twórczości Falconer. Warrior`s Pride to klasyczny rycerski power w greckiej tradycji Elwing i Wardrum, z growlingiem i oszczędną symfoniką na drugim planie. W cudnej urody balladowym Withering Heart za serce chwytały pianino, smyczki i żeński chór ze smutkiem ulatującym do słońca w refrenie. W dramatycznym Last Stand znaczna część wokali to dzieło Marka Boalsa, wydobywającego tutaj teatralny artyzm. Na deser klawiszowa solówka Boba Katsionisa. Na finał potężny manowarowy Ride To War - wśród tej narastającej mocy nadchodził absolutny true metal bez żadnych domieszek. Realizacja była perfekcyjna, z wieloplanowym masteringiem Jensa Bogrena. Orion`s Reign powrócił w wielkim stylu, szerząc szok i niedowierzanie.
Themis Katsimichas grał potem w Suicidal Angels.

Yiannis Kobatsiaris (ex-Mortal`s Fate)