Angielska formacja powstała w maju 1977 w Grantham. Debiutancką EP-kę muzycy wydali praktycznie sami w ilości 500 egzemplarzy, z których zaledwie 100 posiadało okładkę. Trzy zawarte na niej kompozycje - On The Run, Nightmare i Stonehenge - wpisywały się interesująco w rosnący w siłę ruch NWOBHM. Materiał promowano na koncertach z Lionheart i Sparta. Latem 1980 Steven Farmer i perkusista Ian Padgett spróbowali swych sił w Marz, w rok później obaj zaprzestali na jakiś czas działalności muzycznej. Overdrive poszli w rozsypkę, a w 1982 Tracey Abbott dołączył do Pendragon, w którym grał Phil Noon (brat bębniarza Franka Noona, który w listopadzie 1978 zasiadał za perkusją w Def Leppard). W 1984 obaj ci muzycy zwarli szeregi z Farmerem i powołali do życia projekt Vesuvius, który nie realizując żadnych nagrań rozpadł się w 1987. Abbott postanowił spróbować szczęścia wpierw w English Dogs, a następnie w Metal Storm. W 1988 Overdrive zreformował się w innym składzie, ale nadal pozostał w głębokim cieniu innych zespołów, ponieważ [2] wydano jedynie w liczbie 1000 kopii. Jeszcze gorzej poszło z [3], który praktycznie nie posiadał okładki, a 100 egzemplarzy wydanych na kasecie przepadło. Kapela ponownie rozpadła się.
Wraz ze wzrostem znaczenia internetowych aukcji, [1] był obiektem gorączkowego poszukiwania przez kolekcjonerów. Dochodziło nawet do tego, że niektórzy zapaleńcy odnajdywali kontakt do Tracey`a Abbotta i zasypywali go pytaniami dotyczącymi przeszłości lub ewentualnej przyszłości Overdrive. W końcu gitarzysta zdecydował się w niemal oryginalnym składzie wskrzesić Overdrive i zagrać kilka koncertów. W tym okresie wydano [4] dokumentujący występ w Norfolk 22 sierpnia 1980, ze znakomitymi przeróbkami Whole Lotta Rosie AC/DC i No Class Motörhead. Po podpisaniu kontraktu z High Roller Records, przystąpiono do zebrania zapomnianych kawałków z szuflad i nagrywania [5]. Trafił on z pewnością w gusta maniaków lat 80-tych - proste melodyjne kompozycje oparto na delikatnym wokalu Farmera, starannych harmoniach wokalnych w refrenach, miękko grających gitarach, klawiszowym tle i hard rockowych korzeniach (Once In A Dream). Nad wszystkim jednak panował odkurzony klimat NWOBHM, a najlepiej wypadły dynamiczny Nuclear Bomb, bazujący na powtarzalnym motywie Overdrive oraz ballada Louis IX. Całość przywoływała nostalgiczne wspomnienia z dawnych lat, choć jak na reminiscencje NWOBHM, który był inspirowany pewnym buntem i łamaniem reguł, ta płyta była zbyt układna.
Dyskografię uzupełnia kompilacja The Boring Grantham Record Years z 2007, zawierająca trzy pierwsze wydawnictwa oraz DVD z koncertem zagranym 11 listopada 2005 w Grantham.