Pauline Gillan to niespełniona angielska wokalistka, urodzona w 1948 w muzykalnej rodzinie (młodsza siostra Iana Gillana). Pauline przemknęła niczym kometa przez rynek, uczestnicząc w latach 1984-1985 w trzech projektach, po czym zniknęła. Wpierw założyła z Paulem Deanem (ex-Jerusalem, ex-Pussy) Gillan / Dean, który wydał w 1984 płytę Rocks On w 1984. Następnie powołała do życia Pauline Gillan`s Northern Dancer i ta grupa nagrała we wrześniu 1984 EP-kę Pauline Gillan`s Northern Dancer (trzy utwory: One More Time, Hold On, Red House) dla małej firmy Bullet Records. To pozwoliło na podpisanie kontraktu z angielską wytwórnią Powerstation z Yorku. Zespół zmienił nazwę Pauline Gillan Band i w tym składzie zrealizował jedyny album. Nagrań dokonano w Fairview Studios w miejscowości Willerby niedaleko Hull. Płytę zaczynał rasowy hard`n`heavymetalowy Love Hurts z klawiszami i to był najostrzejszy numer na płycie. Pauline posiadała mocny rockowy głos, nieco pod Kim McAulliffe z Girlschool, ale bardziej przyjazny radiu. Niezłe były tez dwa kolejne utwory: hard rockowy You Got Me Running ze świetną solówką Little`a oraz znakomita power-ballada Lady Of The Night z uwypukloną rolą klawiszy Winga. Potem krążek brzmiał coraz słabiej i słabiej, a kolejne numery przelatywały bez większych emocji: AOR-owe Stop Messin` My Heart Around i Fantasia, nudna ballada Rain Rain czy w końcu Fire In My Life - ten ostatni jakby prowadzony sztuczną perkusją i elektronicznym pulsem (w dodatku wokal Pauline zbytnio schowany za instrumentami). Po wydaniu płyty i kilku miesiącach koncertowania, kwintet wszedł do studia w celu nagrania drugiego krążka - w zamierzeniu mroczniejszego i cięższego. Tymczasem szefowie wytwórni próbowali narzucić brzmienie pop-rockowe, czemu przeciwstawiła się Pauline i w rezultacie utracono kontrakt z Powerstation. Przez kilka lat muzycy spodykali się sporadycznie i ostatecznie Pauline Gillan odeszła w 1990. Pozostała czwórka próbowała jeszcze ciągnąć ten wózek wpierw z wokalistką Lorraine Crosby (znaną ze współpracy z Meat Loafem). Kiedy Crosby odeszła do kapeli Emerson zastąpiła ją Jackie Fox i z nią powstały nagrania demo na album, który nie ujrzał światła dziennego na wskutek braku możliwości ruszenia na tournee z Fox. Ścieżki wokalne nagrano ponownie z Gail Hunter, ale zespół wtedy rozpadł się na dobre zanim cokolwiek wydano.
Dave Little, Chris Wing i Keith Naylor po latach spotkali się w hard rockowym Lies Of Smiles (Cross & Claw w 2010 i Dreams Of The Machinoix w 2015 - na tym drugim Naylor nie bębnił).

Dave Little (ex-Axis), Dave Bell / Keeth Naylor (obaj ex-Avenue), Chris Wing (ex-Glacier/ENG)