Niemiecki zespół założony w 1982 w Hagen (Północna Westfalia). Zadebiutował demówką "Thunderbolt Giants" w 1984, zanim podpisał intratny kontrakt z wytwórnią Roadrunner Records. Po klawiszowym intro Vibrations wchodził żywiołowy Straight Hammered Creed - odchodzący zaskakująco od typowego brzmienia Scorpions i Accept, a brzmiący raczej jak dokonania kapel brytyjskich. Niespodzianką był również śpiew Vorwerka - szorstki, lecz daleki od skrzeku Dirkschneidera czy chrypy Boltendahla. Saxonowym riffem startował The Seal Of Jidda z przebojowym refrenem, wiele z NWOBHM i Motörhead czerpał także Giant Man. Teksty balansowały między mitologią nordycką (Thor), historią gladiatora (Gonna Swing My Chariot) a typowymi wersami "jak fajnie być metalowcem" (The Metal Breaks My Senses). Reszcie niczym nie ustępowały marszowy Diamonds & Disgrace poparty niezłym chórkiem oraz posiadający feeling booggie Thank The Aerosmith. To nie był krążek dla zwolenników pędu w stylu Avenger czy Running Wild - utwory odegrano jakby leniwie, z niespieszną rytmiką i bez specyficznej teutońskiej otoczki. Trudno też było na albumie znaleźć balladę czy choć jeden konkretny killer, a jednak całości słuchało się naprawdę przyjemnie.
Kariera kwintetu nie potoczyła się jak należy. W styczniu 1985 singiel Thor / Diamonds & Disgrace ukazał się w USA i Kanadzie, nie wzbudzając większego zainteresowania. W lutym szybko rozprowadzono demo "Today You`re A Lion" z pięcioma nowymi numerami, a w sierpniu tego samego roku kolejną kasetę "Vicious Circles" z czterema kompozycjami. Historia Samain właściwie zakończyła się wraz z wydaniem dwóch kaset VHS: "Maysongs - An Evening In May" w maju 1985 oraz "Beneath The Fortress" w sierpniu 1986 (ta druga zawierała koncert z Alteny z 1986). Od tytułu płyty nazwę zaczerpnął słynny metalowy portal internetowy Vibrations Of Doom, na którym można (w kiepskiej co prawda jakości) odsłuchać dziesiątki zapomnianych metalowych albumów z lat 80-tych.