Angielski zespół założony w 1969 w Brighton - początkowo jako Samuel Purdy, ale muzykom poradzono zmianę nazwy na Samuel Prody, by uniknąć ewentualnego konfliktu prawnego ze znaną firmą produkującą strzelby. Jedyną płytę wydała niemiecka wytwórnia Global Records, która stała się ostoją innych brytyjskich kapel w rodzaju Zior czy Big Sleep. Album zawierał siedem numerów i zaledwie ponad 32 minuty muzyki. Od razu zwracało uwagę surowe brzmnienie, pozbawione z rozmysłem braku szlifu profesjonalnego studia nagrań, ale zyskujące przez to świetny innowacyjny klimat. Heavy-rock mieszał się tutaj z psychodelią i bluesem na tle grzmiącej sekcji rytmicznej i odważnej jazzującej gry gitarzysty Dereka Smallcombe`a. Nasuwały się skojarzenia z Sir Lord Baltimore, Leaf Hound, Stray, Elias Hulk, Chicken Shack i Ancient Grease, także z Deep Purple w wersji bez organów i Led Zeppelin. Tony Savva dysponował ciekawym głosem uzupełniającym to wszystko, nieco pod Johna Garnera z Sir Lord Baltimore właśnie. Krążek otwierał nadzwyczaj spokojnie Who Will Buy, później przeistaczający się w bluesującego heavy-rockowego potwora. Reszta krążka na czele z Woman (z perkusyjną solówką), Time Is All Mine, She`s Mine czy Mr.Make Believe (świetny riff przewodni) była niezwykle równa i skomponowana jakby do halucynogennego podrygiwania po zażyciu narkotyków. Smuci po latach, że kwartet nie doczekał się uznania w swoich czasach - to nie był co prawda ciężar Black Sabbath czy nawet Blue Cheer, za to muzycy mieli wiele do zaoferowania w warstwie wykonania, pomysłowych aranżacji i specyficznej atmosfery angielskiej prowincji (podobnie zagrały rok później Swampgas i Morly Grey).
Tony Savva dołączył do Rusty Butler (w składzie młody klawiszowiec Dave Greenfield, grający później w The Stranglers) i Sticky Wickit, a Derek Smallcombe grał w Holy Mackerel (Holy Mackerel w 1972; na wokalu Terry Clark, ex-Orang-Utan).

Steve Day (ex-Hellmet)