Hiszpańska grupa powstała w 1982 w Pinto (20 km od Madrytu). Kwintet zwyciężył w finale konkursu "VIII Trofeo Rock Villa Madrid" (perkusista Santurde widniał na obwolucie jako Luis Ortega). Nagrodą była możliwość wydania EP-ki z czterema kompozycjami, a kolejne formacje z drugiego i trzeciego miejsca (Esfinge i Furia Animal) miały dorzucić po dwa kawałki. Sangre Azul nie byli zadowoleni z takiego obrotu sprawy i własnym sumptem wydali EP-kę tylko z własnymi nagraniami (Rey De La Ciudad, Chicas Whisky Y Rock & Roll, Todo Mi Mundo Eres Tú i Rock & Roll Es Libertad). Ówczesnym wokalistą był José `Lili` Castanosa i dopiero po jego odejściu w 1985, kariera zespołu nabrała tempa. Z nowym frontmanem Tony`m Sölo i managerem Javierem Gálvezem, Sangre Azul ruszyli na obfite tournee po madryckich klubach. Zwiększona aktywność w końcu zaowocowała kontraktem z wytwórnią Hispanovox i wydaniem debiutu. Stylistycznie było to nadzwyczaj miękkie granie, balansujące na granicy AOR i hard rocka, mocno zbliżonego do Whitesnake. [2] był lepiej wyprodukowany i jeszcze bardziej melodyjny. O ile nie przeszkadzało komuś śpiewanie po hiszpańsku, to fani Dokken czy Bonfire mogli znaleźć tutaj wiele dla siebie. Płyta zdobyła ogólnokrajową popularność, a utwór No Eres Nadie przebił się na wiele radiowych list przebojów w Hiszpanii. Po dołączeniu nowego gitarzysty Juanjo Melero (ex-Marshall Monroe), przystąpiono do nagrywania trzeciej płyty. Obok wcześniejszych zapożyczeń z Whitesnake, przejawiała ona wpływy Bon Jovi i Europe (dwa hity: Abre Fuego i Piel De Serpiente). Sangre Azul ruszyli w trase po Hiszpanii, Francji, USA i Meksyku. Po powrocie zarejestrowano - jak się wkrótce okazało ostatni numer w karierze - Sangre Y Barro na kompilację "Emisión Pirata". Kompozycja tekstowo dotyczyła wypadku busa z muzykami, do którego doszło w drodze na festiwal "Monsters Of Rock". Potem nastało pasmo samych nieszczęść: wpierw odszedł Juanjo Melero, następnie doszło do konfliktu z wytwórnią, po czym zawieszono działalność zespołu.
Carlos Raya współpracował potem z Antonio Vegą, Quique Gonzálezem, M-Clan i Fito Y Fitipaldis. Juanjo Melero grał w Santa Fe, Tam Tam Go, Def Con Dos, La Cabra Mecánica i Universo Violento. W 2000 wszystkie płyty zremasterowano na CD z dorzuconymi bonusami. W 2005 José Castanosa - właściciel nazwy zespołu - w poszukiwaniu szybkiego zarobku powołał do życia projekt pod nazwą Sangre Azul. Obok niego tą hybrydę sformowali: gitarzyści Miguel Angel López i Oscar Hernández, klawiszowiec Boris Kurtiew, basista Antonio Tejada, perkusista Bernardo Ballester i odpowiedzialna za chórki Esther Lago. Trasa koncertowa rozpoczęła się 3 listopada 2005 w Caracol, a Castanosa zapowiadał wydanie pierwszego w dziejach formacji krążka koncertowego. Ku jego rozczarowaniu, występy na żywo koncerty cieszyły się znikomą popularnością - doczekały się za to zjadliwej krytyki fanów. W związku z tym fiaskiem, nowe Sangre Azul zaprzestało działalności już pod koniec wiosny 2006.
Juanjo Melero wydał w 2008 solowe dzieło Filosofía Doméstica (tradycyjny rock), natomiast Tony Sölo wydał w 2010 krążek Las Fases De La Luna (w nagraniach uczestniczyli - choć osobno - wszyscy byli członkowie Sangre Azul). Obaj muzycy pod koniec 2008 postanowili połączyć siły i stworzyc rock-operę Legado De Una Tragedia, opowiadającą o życiu Edgara Allana Poe. Tony miał zaśpiewać wszystkie wersy Śmierci, natomiast Juanjo zagrał wszystkie partie gitarowe. Płyta ukazała się 16 grudnia 2008, a w nagraniach uczestniczyli m.in Leo Jiménez, Jero Ramiro, Niko Del Hierro, Ángel Arias, Oscar Sancho - łącznie 21 wokalistów i 50 muzyków. Dyskografię Sangre Azul uzupełniają składanki: Fundamentales w 1997, The Platinum Collection w 2008 i Grandes Exitos w 2009.

Julio Diaz (ex-Santa)