Niemiecka formacja powstała w 1986 w Osnabrücku (Dolna Saksonia) na gruzach kapeli Black Jack Co. (singiel Break Out / One More Night z wiosny 1986). Nazwa stanowiła skrót od "Satan`s Defloration Incorporated". Już debiut ukazywał, że nie wszyscy w Niemczech musieli grać speed/thrash, gdyż w wypadku S.D.I. wyszło to komicznie i zawstydzająco. To poczucie humoru muzyków obróciło się w efekcie przeciwko nim samym, bo jak fani mieli traktować tekst Quasimodo, w którym znany garbaty dzwonnik z Notre Dame przemierzał czas, aby zagościć na metalowym koncercie. Tutaj nie pomagał ani charczący krzyk Krusego, ani motörheadowa gitara Tiesinga. Zbyteczny punk pojawiał się w tragicznym I Wanna Fuck Ya ("Don`t want your sympathy, your pussy enough for me, yes there is no excuse if you just want my juice"), jako metalowe śmieci jawiły się również Wanker z gwizdanym wstępem oraz 5-sekundowy Bullshit. Zdarzały się momenty, kiedy nawet badziewne teksty nie mogły przesłonić pewnego potencjału, ale nawet Absolut Banger czy Young Blood nie zawierały odrobiny oryginalności, balansując między Motörhead, Raven i wczesnym Running Wild. W podobnym tonie swój debiut w roku następnym nagrał amerykański Wehrmacht. Miotanie się między punkiem i thrashem dało podwaliny kolejnym dwóm płytom, na szczęście wytwórnia Hot Blood Records nie zdecydowała się na wydanie czwartej i te nagrania trafiły na kompaktowe wersje reedycji w 2005 jako bonusy. Dziś S.D.I. pozostają w pamięci jedynie jako jedna z gorszych kapel thrashowo-podobnych z Niemiec tamtego okresu.
Rainer Rage grał potem w Enola Gay.