Szwajcarski zespół powstały w 1997 w Bernie na gruzach kapeli Ruckus, w której grali Wiedmer, Blunier i późniejszy basista Badertscher. Od początku grano hard rock - miejscami lepszy, innym razem gorszy, nigdy jednak nie zdołano otworzyć sobie wrót do europejskiej czołówki. Z początku kariery nachalnie rzucały się w uszy aż nazbyt oczywiste inspiracje AC/DC, ale na tym polu i tak kwintet nigdy nie przegonił rodaków z Krokus. Z pierwszego okresu największy sukces odniósł [4], ale po odejściu w 2002 wokalisty Widmera, kariera Shakry lekko się załamała. Z nowym frontmanem Markiem Foxem formacja zdobyła większą popularność kosztem komercjalizacji swej muzyki (dośc irytujące kiczowate chórki na [5]). To było granie dla lubiących kawałki proste i przyjemne, bez skomplikowanych aranżacji czy popisów. W środkowym okresie swojej twórczości grupa miotała się między stylami - przykładowo otwierający [6] Chains Of Temptation posiadał nu-metalowy początek, przechodzący potem w porządny heavy metal na modłę niemieckiego Heavens Gate. Generalnie ze wszystkimi płytami Shakry wiązały się mieszane odczucia: z jednej strony podobać się mogła rock`n`rollowa drapieżność i klimat trącący latami 80-tymi, z drugiej kompozycje zaskakująco łatwo popadały w zapomnienie i podkreślały, że zawsze lepiej było słuchać płyt Szwajcarów w całości, gdyż muzycy nigdy nie posiedli talentu nagrywania pojedynczych killerów. Wraz z nowym wokalistą Johnem Prakeshem, Shakra jakby odzyskała dawną witalność. Takie numery jak Dream Of Mankind czy Higher brzmiały świeżo i dynamicznie, choc jak zwykle obraz całości psuły nieciekawe ballady.
Roger Tanner bębnił na pierwszej płycie Evidence One Criticize The Truth w 2002.