Szwedzka grupa założona w 1982 w Borlänge. Zadebiutowała w tym samym roku singlem I`m Gonna Win / On The Road. Kolejne płyty ukazywały się w barwach założonej przez muzyków firmy fonograficznej Europa. O ile debiut właściwie zawierał tylko dwa wartościowe utwory - Loving Man i Lies, [2] prezentował się zupełnie inaczej (pomimo skromnej okładki). Krążek zdominowało nieco archaicznie brzmienie spod znaku Deep Purple, z mocnym akcentem na klawisze imitujące organy Hammonda. Być może też muzycy byli pod wrażeniem dokonań ekip NWOBHM w rodzaju White Spirit czy Heritage, śmiało sięgających do lat 70-tych. Björn Lodin zacierał swoim świetnym śpiewem niekorzystne wrażenie jakie sprawił na pierwszym albumie. Wydawnictwo zawierało jeden utwór szczególnie godny podkreślenia - emocjonalną balladę Candle In The Dark, autorstwa producenta Ulfa Wahlberga, który zagrał tu również na pianinie. Gdyby numer odpowiednio wypromowano, mógłby wspiąć się nawet do 40-tki najlepszych singli w USA. Tymczasem pozbawiony odpowiedniej promocji singiel Candle In The Dark / Mean Business) przepadł, podobnie jak sama kapela.
Kent Jansson grał potem w Keen Hue.

Björn Lodin / Claes Annersjö (obaj ex-Gathering Freak)